21/12/14

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ. ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΕΞΟΧΩΝ (1885-1912)

Βασίλης Κολώνας
Η Θεσσαλονίκη εκτός των τειχών. Εικονογραφία της συνοικίας των Εξοχών (1885-1912)

Θεσσαλονίκη, University Studio Press 2014
421 σελ. με έγχρωμες και α/μ εικόνες
ISBN 978-960-12-2199-1
Τιμή 50,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 45,00 €



 
Τα κενά στην ιστορία της αρχιτεκτονικής μιας πόλης δημιουργούν κενά στην ιστορία της πόλης. Στη Θεσσαλονίκη η καταστροφή της νεότερης αρχιτεκτονικής, είτε οφείλεται σε τυχαία αίτια, είτε σε φυσιολογική γήρανση και αντικατάσταση είτε, κυρίως, σε κατεδαφίσεις με στόχο την οικονομική εκμετάλλευση του ακινήτου, είχε το ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα, την απουσία μαρτυριών για την αμέσως προηγούμενη εικόνα της πόλης κι επομένως για την ιστορία της, σε μια περίοδο ιδιαίτερα σημαντικών γεγονότων και έντονων αλλαγών.

Η ιλιγγιώδης ταχύτητα της ανοικοδόμησης των μεταπολεμικών χρόνων δεν άφησαν περιθώρια στην οπτική μνήμη των κατοίκων της πόλης για τις κατεδαφιζόμενες επαύλεις της λεωφόρου των Εξοχών, ενώ οι λιγότερο σημαντικές, οι ανώνυμες κατοικίες, απλά σταμάτησαν να υπάρχουν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Η σημερινή εικόνα της συνοικίας δεν μπορεί να εξιστορήσει όλο το παρελθόν της. Η εικόνα της είναι αποσπασματική, ωστόσο πλούσια σε λεπτομέρειες· η χάραξη της οδού Βασιλίσσης Όλγας, που δεν ακολουθεί πια τη γραμμή της παραλίας, κάποιες κατάκλειστες επαύλεις, "διατηρητέα" μνημεία σήμερα, οι μαντρότοιχοι στα όρια των παλαιών ιδιοκτησιών και λίγα δένδρα, απομεινάρια από τους κήπους των Εξοχών, παραπέμπουν, έστω συμβολικά, στην προηγούμενη εικόνα της.

Η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός της Θεσσαλονίκης στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, η επέκταση της πόλης εκτός παραδοσιακού πυρήνα, η ραγδαία εξέλιξη της ανατολικής περιοχής και η καθοριστική για τη νέα συνοικία αρχιτεκτονική μορφολογία απετέλεσαν τα δεδομένα εκκίνησης της έρευνας και οδήγησαν στον προσδιορισμό του αντικειμένου της· την εικονογραφία της συνοικίας των Εξοχών, ως πρώτης εκτός των τειχών περιοχής επέκτασης της Θεσσαλονίκης, και τη διαδικασία του μετασχηματισμού μιας ομάδας εξοχικών κατοικιών σε μία συνοικία αυτόνομη, μοντέρνα, γοητευτική.


Ο Βασίλης Κολώνας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, στο κέντρο Ανωτέρων Σπουδών Ιστορίας και Συντήρησης Ιστορικών Μνημείων στο Τμήμα Ιστορίας της Τέχνης και Μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I (Pantheon-Sorbonne), ενώ παράλληλα εργάστηκε στη Γαλλική Ακαδημία Αρχιτεκτονικής. Από το 1992 είναι διδάκτωρ του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. και από το 2002 καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ μελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Είναι βασικός συντελεστής και υπεύθυνος ελληνικών και ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων σχετικών με τη μελέτη και την έρευνα της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής του 19ου και 20ού αιώνα στην Ελλάδα και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.

Έχει εργασθεί ως ερευνητής  και έχει δώσει διαλέξεις σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α. και του Καναδά ως υπότροφος των Stanley J. Seeger Visiting Fellowship, Program in Hellenic Studies (Princeton, 1998), Onassis Foundation (Chigago Univ, Brown, Mc Gill, S. Francisco State Univ, 2006) και  Fullbright Foundation (Columbia, 2014).

Το Νοέμβριο του 1999, για το έργο του σχετικά με τους ιταλούς αρχιτέκτονες της Θεσσαλονίκης του 19ου αιώνα του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Βιβλία του (μετά το 2000): Ιταλική Αρχιτεκτονική στα Δωδεκάνησα, 1912-1945 (Ολκός, 2002), Το μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΠΙΟΠ,2005), Έλληνες Αρχιτέκτονες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, 19ος-20ός αι. (Ολκός, 2006), Θεσσαλονίκη 1912-2012, Η αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας (University Studio Press, 2012), Ο αστικός χώρος στον Καβάφη (University Studio Press, 2012).  

(από το βιβλίο)










Δεν υπάρχουν σχόλια: