Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Μετάφραση: Άρης Μπερλής
Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2012
579 σελ. με 32 α/μ εικόνες και 1 σχεδιάγραμμα
ISBN 978-96-250-551-9 (χαρτόδετο)
Τιμή 30.00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 27.00 €
ISBN 978-960-250-552-6 (πανόδετο)
Τιμή 40.00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 36.00 €
Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι η τέχνη της μνήμης και η θέση που αυτή κατείχε στα μεγάλα νευραλγικά κέντρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Λίγοι γνωρίζουν ότι οι Έλληνες, που εφηύραν πολλές τέχνες, εφηύραν και μια τέχνη της μνήμης, η οποία πέρασε, όπως και οι υπόλοιπες τέχνες τους, στη Ρώμη, και από εκεί στην ευρωπαϊκή παράδοση. Η τέχνη αυτή έχει αντικείμενο την απομνημόνευση και χρησιμοποιεί μια τεχνική αποτύπωσης «θέσεων» και «εικόνων» στη μνήμη. Συνήθως αποκαλείται «μνημοτεχνική», και στη νεότερη εποχή θεωρείται μάλλον επουσιώδης κλάδος της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αλλά σε όλες τις εποχές πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας η ασκημένη μνήμη είχε ζωτική σημασία∙ και η διαχείριση των εικόνων στη μνήμη θα πρέπει να δραστηριοποιούσε μέχρις ενός βαθμού όλες τις ψυχικές λειτουργίες. Επιπλέον, μια τέχνη που χρησιμοποιεί την αρχιτεκτονική της εποχής της για να επιλέξει τις μνημονικές της θέσεις και τις σύγχρονές της αναπαραστατικές τέχνες για τις εικόνες της θα έχει κι αυτή τις περιόδους της, κλασική, γοτθική και αναγεννησιακή.
Μολονότι η μνημοτεχνική πλευρά της τέχνης της μνήμης είναι πάντα παρούσα, και στην αρχαιότητα και μετέπειτα, και αποτελεί την πραγματική βάση για τη μελέτη της, η εξέτασή της πρέπει να περιλάβει κάτι περισσότερο από την ιστορία των τεχνικών της. Η Μνημοσύνη, είπαν οι Έλληνες, είναι η μητέρα των Μουσών∙ και η ιστορία της άσκησης αυτής της θεμελιώδους όσο και απροσδιόριστης ανθρώπινης λειτουργίας θα μας ρίξει σε βαθιά νερά. Στην αρχαιότητα διατυπώνονται οι γενικές αρχές των κανόνων της τεχνητής μνήμης. Στον Μεσαίωνα η θέση της τέχνης της μνήμης ήταν κεντρική, η θεωρία της διατυπώθηκε από τους Σχολαστικούς και η πρακτική της είχε σχέση με τη μεσαιωνική εικονοποιία στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική και με μεγάλα λογοτεχνικά μνημεία, όπως η Θεία Κωμωδία του Δάντη. Κατά την Αναγέννηση η σημασία της υποχώρησε στην καθαρά ουμανιστική παράδοση, αλλά απέκτησε τεράστιες διαστάσεις στην ερμητική παράδοση. Στον 17ο αιώνα η τέχνη της μνήμης υπέστη άλλη μία μεταμόρφωση, από μέθοδος απομνημόνευσης της εγκυκλοπαίδειας της γνώσης, απεικόνισης του κόσμου στη μνήμη, έγινε βοήθημα διερεύνησης της εγκυκλοπαίδειας και του κόσμου με στόχο την ανακάλυψη νέας γνώσης.
Η Frances A. Yates (1899-1981) κατέκτησε παγκόσμια φήμη ως ιστορικός. Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δίδαξε Ιστορία της Αναγέννησης στο Ινστιτούτο Βάρμπουργκ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ως το 1967. Κέρδισε πολλές πανεπιστημιακές διακρίσεις και το 1977 τιμήθηκε με τους τίτλους Officer of the Order of the British Empire και Dame Commander of the Order of the British Empire. Από τα πιο γνωστά βιβλία της: Giordano Bruno and the Hermetic Tradition ۰ Theatre of the World ۰ Shakespeare’s Last Plays ۰ The Rosicrucian Enlightenment (ελλ. μτφρ. Ροδοσταυρικός Διαφωτισμός) ۰ Astraea ۰ The Valois Tapestries.
ISBN 978-96-250-551-9 (χαρτόδετο)
Τιμή 30.00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 27.00 €
ISBN 978-960-250-552-6 (πανόδετο)
Τιμή 40.00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 36.00 €
Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι η τέχνη της μνήμης και η θέση που αυτή κατείχε στα μεγάλα νευραλγικά κέντρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Λίγοι γνωρίζουν ότι οι Έλληνες, που εφηύραν πολλές τέχνες, εφηύραν και μια τέχνη της μνήμης, η οποία πέρασε, όπως και οι υπόλοιπες τέχνες τους, στη Ρώμη, και από εκεί στην ευρωπαϊκή παράδοση. Η τέχνη αυτή έχει αντικείμενο την απομνημόνευση και χρησιμοποιεί μια τεχνική αποτύπωσης «θέσεων» και «εικόνων» στη μνήμη. Συνήθως αποκαλείται «μνημοτεχνική», και στη νεότερη εποχή θεωρείται μάλλον επουσιώδης κλάδος της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αλλά σε όλες τις εποχές πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας η ασκημένη μνήμη είχε ζωτική σημασία∙ και η διαχείριση των εικόνων στη μνήμη θα πρέπει να δραστηριοποιούσε μέχρις ενός βαθμού όλες τις ψυχικές λειτουργίες. Επιπλέον, μια τέχνη που χρησιμοποιεί την αρχιτεκτονική της εποχής της για να επιλέξει τις μνημονικές της θέσεις και τις σύγχρονές της αναπαραστατικές τέχνες για τις εικόνες της θα έχει κι αυτή τις περιόδους της, κλασική, γοτθική και αναγεννησιακή.Μολονότι η μνημοτεχνική πλευρά της τέχνης της μνήμης είναι πάντα παρούσα, και στην αρχαιότητα και μετέπειτα, και αποτελεί την πραγματική βάση για τη μελέτη της, η εξέτασή της πρέπει να περιλάβει κάτι περισσότερο από την ιστορία των τεχνικών της. Η Μνημοσύνη, είπαν οι Έλληνες, είναι η μητέρα των Μουσών∙ και η ιστορία της άσκησης αυτής της θεμελιώδους όσο και απροσδιόριστης ανθρώπινης λειτουργίας θα μας ρίξει σε βαθιά νερά. Στην αρχαιότητα διατυπώνονται οι γενικές αρχές των κανόνων της τεχνητής μνήμης. Στον Μεσαίωνα η θέση της τέχνης της μνήμης ήταν κεντρική, η θεωρία της διατυπώθηκε από τους Σχολαστικούς και η πρακτική της είχε σχέση με τη μεσαιωνική εικονοποιία στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική και με μεγάλα λογοτεχνικά μνημεία, όπως η Θεία Κωμωδία του Δάντη. Κατά την Αναγέννηση η σημασία της υποχώρησε στην καθαρά ουμανιστική παράδοση, αλλά απέκτησε τεράστιες διαστάσεις στην ερμητική παράδοση. Στον 17ο αιώνα η τέχνη της μνήμης υπέστη άλλη μία μεταμόρφωση, από μέθοδος απομνημόνευσης της εγκυκλοπαίδειας της γνώσης, απεικόνισης του κόσμου στη μνήμη, έγινε βοήθημα διερεύνησης της εγκυκλοπαίδειας και του κόσμου με στόχο την ανακάλυψη νέας γνώσης.
Η Frances A. Yates (1899-1981) κατέκτησε παγκόσμια φήμη ως ιστορικός. Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δίδαξε Ιστορία της Αναγέννησης στο Ινστιτούτο Βάρμπουργκ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ως το 1967. Κέρδισε πολλές πανεπιστημιακές διακρίσεις και το 1977 τιμήθηκε με τους τίτλους Officer of the Order of the British Empire και Dame Commander of the Order of the British Empire. Από τα πιο γνωστά βιβλία της: Giordano Bruno and the Hermetic Tradition ۰ Theatre of the World ۰ Shakespeare’s Last Plays ۰ The Rosicrucian Enlightenment (ελλ. μτφρ. Ροδοσταυρικός Διαφωτισμός) ۰ Astraea ۰ The Valois Tapestries.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου