Ο ΕΙΡΩΝΙΚΟΣ ΘΕΑΤΗΣ

Λίλυ Χουλιαράκη
Ο ειρωνικός θεατής. Η αλληλεγγύη χτες και σήμερα

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας
Αθήνα, Εκδόσεις νήσος 2017
Σελίδες: 387, με α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 14 x 20 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-589-047-6
Τιμή: 18,00 € // στο βιβλιοπωλείο μας 14,40 €

Με εμπειρική λεπτότητα και θεωρητική αιχμηρότητα, η Λίλυ Χουλιαράκη δείχνει πώς η συμπόνια για την ανθρώπινη οδύνη μετατράπηκε από πράξη οίκτου σε ναρκισσιστικό θέαμα. Υπερασπίζεται, ωστόσο, τη θεατρική διάσταση του ανθρωπισμού ως ηθική δύναμη, αρκεί αυτή να ελέγχεται από την κριτική σκέψη. Το βιβλίο, λοιπόν, ρίχνει το φως που χρειαζόμασταν στα ΜΜΕ και την ηθική σήμερα.

(Τζον Ντάραμ Πίτερς, Πανεπιστήμιο του Γέιλ)

Σε αυτή την πρωτότυπη έρευνα, η Λίλυ Χουλιαράκη αντιμετωπίζει με "σκεπτικιστική αισιοδοξία" το πώς ασκείται σήμερα η ανθρωπιστική πολιτική. Με τη θεωρητική του λεπτότητα και την πλούσια τεκμηρίωσή του, «Ο ειρωνικός θεατής" δείχνει τους μετασχηματισμούς που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια η αλληλεγγύη, καθώς οι πολίτες επιχειρούν να συνδεθούν συναισθηματικά με έναν τραγικό αλλά απόμακρο κόσμο. 

(Σάμιουελ Μόιν, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ,

 συγγραφέας του The Last Utopia: Human Rights in History)

Το βιβλίο πετυχαίνει έναν σπάνιο συνδυασμό: ανοίγει ένα καινούριο αναλυτικό και θεωρητικό πεδίο, τηρώντας την ίδια στιγμή τη δέσμευση σε υποθέσεις που αφορούν τους ανθρώπους - και είναι επείγουσες. 

(The British Journal of Sociology)

Το βιβλίο αυτό διερευνά πώς εκδηλώνεται η ανθρωπιστική αλληλεγγύη στο σύγχρονο μιντιακό περιβάλλον. Υποστηρίζει ότι η συμμετοχή σε ροκ συναυλίες, η αγορά περιβραχιονίων ή το "τουιτάρισμα" αγαπημένων διασημοτήτων λένε πολύ περισσότερα από το σκοπό που προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Αποτυπώνουν το πώς φανταζόμαστε τον κόσμο πέρα από εμάς.

Δείχνοντας την ιστορική αλλαγή στις εκκλήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, στις συναυλίες Live Aid και Live 8, στις συνηγορίες της Όντρεϊ Χέμπορν και της Αντζελίνα Τζολί, καθώς και στις ειδήσεις του BBC για σεισμούς, η Λίλυ Χουλιαράκη δείχνει πώς η αλληλεγγύη έχει γίνει σήμερα όχι ζήτημα πεποίθησης αλλά επιλογής, όχι ζήτημα αξιών αλλά κατανάλωσης, όχι όραμα αλλά λάιφ-στάιλ. Πώς η εστίασή της, με άλλα λόγια, έχει μεταφερθεί από τους άλλους στον εαυτό μας - μετατρέποντάς μας σε ειρωνικούς θεατές της ανθρώπινης οδύνης. 

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)