ΠΕΠΗ ΣΒΟΡΩΝΟΥ

Πέπη Σβορώνου

Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: Αντρέας Ιωαννίδης, Ελευθερία Δελαζάνου, Σπύρος Μοσχονάς, Μαρία Γ. Μόσχου
Αθήνα, Εκδόσεις Τέχνης Οίστρος 2018

Σελίδες: 143, με έγχρωμες εικόνες
Διαστάσεις: 24 x 29 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-618-5083-24-3
Τιμή: 15,00 € // στο βιβλιοπωλείο μας 13,50 €

« Είναι άδικο να θυμάται κανείς σήμερα την Πέπη Σβορώνου μόνο για τα ζωγραφιστά της φορέματα. Αναμφίβολα, πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση εικαστικής καλλιτέχνιδας που έδωσε άλλη έννοια στο «χειροποίητο» ένδυμα κατά τον όψιμο 20ό αιώνα, ανανεώνοντας τη γυναικεία καλλιτεχνική δημιουργία που καταγόμενη από την προβιομηχανική κοινωνία και τη λαϊκή τέχνη εστίαζε στα προϊόντα της ύφανσης και της πλέξης, και αναδεικνύοντας ακριβώς την ιδιαιτερότητα του χειροποίητου σε μια χρονική περίοδο που η μαζική παραγωγή αποκτούσε διεθνή χαρακτηριστικά. Ωστόσο, αυτό το επίτευγμά της, που έτυχε διεθνούς αποδοχής, μοιάζει να επισκιάζει τη σπουδαία ζωγραφική της. Γιατί η Σβορώνου έχει επίσης να επιδείξει ένα πλούσιο σε όγκο και δύναμη εικαστικό έργο, χαρακτηριζόμενο από τραγικότητα που διόλου δεν φάνηκε στα φορέματά της, καθώς και από μια επική διάσταση, η οποία δεν αναφερόταν στις θεματικές της μα στον τρόπο εργασίας της: τη χρήση του χρώματος ως ύλης φορτισμένης, που δημιουργούσε έναν παλλόμενο από ζωή, πλούσιο προσωπικό κόσμο. Η ιστορία της ζωγράφου Σβορώνου, λοιπόν, ξεκινά από τα χρόνια των σπουδών της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, οπότε διαφαίνεται ήδη η ροπή της προς την εξπρεσιονιστική χρήση του χρώματος, και διακόπτεται αιφνίδια το 2004 λόγω της ασθένειάς της. Φυσικά, πρέπει να επισημανθεί ότι η πορεία αυτή δεν είναι ενιαία, δεν είναι μονοκόμματη, δεν υιοθετεί μια εξελικτική αλληλουχία τάσεων, όπως π.χ. συμβαίνει στο έργο του Μόραλη. Αντίθετα, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η Σβορώνου είναι «δύο διαφορετικές ζωγράφοι», αφού εντοπίζεται σαφέστατα στην εικαστική της δημιουργία μια διακριτή τομή, ακριβώς τη στιγμή που εγκαταλείπει το ένδυμα, στα τέλη της δεκαετίας του 1970...».

 Σπύρος Μοσχονάς

(από το βιβλίο)