ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΖΑΒΙΝΟΣ. «ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ»

Τάσος Μαντζαβίνος. Εγώ και ο δράκος

Κατάλογος έκθεσης
Επιμέλεια: Γιώργος Μυλωνάς
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη / Πινακοθήκη Γιώργου Ν. Βογιατζόγλου, 2019 (Οκτώβριος)
Σελίδες: 103, με έγχρωμες εικόνες
Διαστάσεις: 16,5 x 24 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-476-254-5
Τιμή: 15,00 € // στο βιβλιοπωλείο μας 13,50 €



«Όλη μου η ζωγραφική είναι μία "αυτοπροσωπογραφία". Όχι για λόγους ναρκισσιστικούς, αλλά γιατί είναι το μόνο που ξέρω καλά και δεν θα πω ψέματα. Δεν μπορώ να σε ζωγραφίσω αν δεν ταυτίζομαι μαζί σου, ή αν κάποια στοιχεία δικά σου δεν τα βλέπω επάνω μου». Ο Τάσος Μαντζαβίνος, ανάμεσα στους ρόλους που επιλέγει και τα προσωπεία που ενδύεται, γίνεται δράκος, και ως τέτοιος μας αποκαλύπτεται. Στην Πινακοθήκη Γκίκα του Μουσείου Μπενάκη. Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που ο δημιουργός επιλέγει να συστηθεί έτσι. Και στα μεστωμένα δείγματα της τέχνης του που παρουσίασε στη γκαλερί Σκουφά το 2018, μας έδωσε τον "ιερό δράκο", το "χρυσόμαλλο δέρας", τον "δρακοφονιά" - μια σειρά από κατασκευές με αναφορά στο μυθικό πλάσμα, που συνοδεύει με συνέπεια τον καλλιτέχνη στη μακρά πορεία του.

Δράκος από το αρχαίο "δέρκομαι", ένα από τα πολλά που έχει η ελληνική γλώσσα για να αποδώσει την έννοια του «βλέπω». Η λέξη σχετίστηκε με το φίδι που κοιτώντας σταθερά ακινητοποιεί τα θύματά του. Από εκεί κατέληξε να δηλώνει μυθικό τέρας-φίδι, πανίσχυρο και ακατάβλητο. Έγινε το πολύ κακό, αυτό που δεν θέλεις να δεις στο δρόμο σου. Στους χριστιανικούς αιώνες ο δράκος έγινε ο διάβολος, τον οποίο χτυπά με το δόρυ του ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, κι αλλού ο Άγιος Γεώργιος. Αυτό το ολέθριο πλάσμα, το αποτρόπαιο, το φρικτό, έγινε σύμβολο και στη λαϊκή μας παράδοση: ακόμη και στον Καραγκιόζη ο Μέγας Αλέξανδρος σκοτώνει το καταραμένο φίδι. Έτσι πέρασε και στον Μαντζαβίνο...».

Απολογία του Δράκου

Γιώργος Μυλωνας

 (από το βιβλίο)