Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΛΥΔΙΑ ΣΑΠΟΥΝΑΚΗ-ΔΡΑΚΑΚΗ 
ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΙΖΑ ΤΖΟΓΙΑ-ΜΟΑΤΣΟΥ 
Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Εισαγωγικά σημειώματα: Σπύρος Ευαγγελάτος,
Βίκτωρ Αρδίττης
Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2011
539 σελ. με 46 α/μ εικόνες
ISBN: 978-960-250-483-3 (χαρτόδετο)
         978-960-250-484-0 (πανόδετο)
Τιμή χαρτόδετου 40.00 €, τιμή πανόδετου 50.00 € 
Στο βιβλιοπωλείο μας τιμή χαρτόδετου 36.00 € / τιμή πανόδετου 45.00 €

Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ιδρύθηκε το 1930, συγχρόνως με το Εθνικό Θέατρο και αφού είχαν προηγηθεί πολύχρονες, αποσπασματικές και συνήθως αναποτελεσματικές προσπάθειες εκπαίδευσης των ηθοποιών, κυρίως από ιδιώτες. Ως παράρτημα του Θεάτρου συνδέθηκε –και συνδέεται– στενά με την ιστορία της πόλης, δεδομένου ότι αντικατόπτριζε τις αξίες της τοπικής κοινωνίας και του αστικού πολιτισμού.

Ο Αιμίλιος Βεάκης και ο Θεόδωρος Συναδινός περιστοιχισμένοι

 από μαθητές της Επαγγελματικής Σχολής Θεάτρου.

Γύρω στα 1929. ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ, Αρχείο Θ. Συναδινού 

Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της η σχολή συμπεριέλαβε στο διδακτικό προσωπικό της σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, οι οποίοι άφησαν πολύτιμο έργο στα θεατρικά δρώμενα του τόπου. Άλλωστε, πολλοί από τους αποφοίτους της υπήρξαν οι κατοπινοί πρωταγωνιστές του Εθνικού αλλά και του ελεύθερου θεάτρου, σκηνοθέτες, θεατρικοί κριτικοί, ενδυματολόγοι, σκηνογράφοι, ηθοποιοί του κινηματογράφου και, αργότερα, της τηλεόρασης. Η εφαρμογή των προγραμμάτων διδασκαλίας της σχολής, σε συνάρτηση με τις στεγαστικές ανάγκες της, αντιμετωπίστηκε κατά περιόδους με διάφορους και συχνά περιπετειώδεις τρόπους.

Η Κατίνα Παξινού το 1958 περιστοιχισμένη από τους τελειόφοιτους μαθητές της

Θάνο Λειβαδίτη, Νίκο Κούρκουλο, Ελένη Καρπέτα και Γιώργο Πάντζα.

Πρακτορείο Ηνωμένων Φωτορεπόρτερ, ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ

Αρχείο Κατίνας Παξινού - Αλέξη Μινωτή 

Μέσα από την ενδελεχή μελέτη των ανέκδοτων πρακτικών των συνεδριάσεων του συλλόγου καθηγητών της σχολής και άλλων πηγών καταγράφεται η εξελικτική πορεία της, διερευνώνται συστηματικά οι μηχανισμοί υλοποίησης της θεατρικής εκπαίδευσης τα τελευταία 80 χρόνια και αποδεικνύεται η διαχρονικότητα των ευρύτερων προβληματισμών σχετικά με την εκπαίδευση των ηθοποιών. Η έρευνα επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα σχετικά με τη διδακτική προσέγγιση της δραματικής τέχνης. Εφάρμοσε η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου δικές της μεθόδους; Ποιο δόγμα έδινε πνοή στη διδασκαλία; Οι μαθητές ενδιαφέρονταν με τη φοίτηση να αποκτήσουν απλώς τυπικά προσόντα για κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη ή να γίνουν «επαναστάτες της θεατρικής τέχνης»; Κατά πόσο το τρίπτυχο, στο οποίο αναφέρθηκε το 1924 ο Σπύρος Μελάς, «καινούργιο πνεύμα, καινούργια πίστη και καινούργια αντίληψη» επικράτησε διαχρονικά στη Δραματική Σχολή του Εθνικού; Ποια ήταν δηλαδή η κατεύθυνση της σχολής και ποια η συμβολή της στην επίτευξη των στόχων του Εθνικού Θεάτρου; Τι είδους δραματικές μορφές πίστευαν ότι θα έπρεπε να ενσαρκώσει ο σπουδαστής για να προσεγγίσει αυτόν το σκοπό και ποια έννοια έπρεπε να δοθεί στον δραματικό χαρακτήρα για να επιτευχθεί καλύτερα η ενσάρκωση αυτών των μορφών; Πώς και τι δίδαξε η σχολή, σε ποιο θέατρο επιδίωξε να οδηγήσει, πώς συγκρότησε και κατηύθυνε το ανθρώπινο υλικό και πώς διαχειρίστηκε το άψυχο, δηλαδή την υλικοτεχνική υποδομή;

Κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της σχολής από τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Αλέξη Μινωτή το 1980. Παρόντες οι καθηγητές Νίκος Τζόγιας, Τάσος Ρούσσος, Μαίρη Αρώνη, το μέλος του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου Μ.Καρύδης και στο βάθος ο γραμματέας της σχολής Τάκης Ταραμπίκος. Αρχείο Τάσου Ρούσσου

Η Λυδία Σαπουνάκη-Δρακάκη σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό της στην Ιστορία από το πανεπιστήμιο Paris I-Σορβόννη. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια της Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας του Αστικού Χώρου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης), όπου διδάσκει ιστορία των πόλεων, αστική γεωγραφία και πολιτιστική πολιτική. Διετέλεσε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας των Ιστορικών των Πόλεων (EAUH) και σήμερα είναι επίτιμο μέλος της. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην ιστορία των αστικών πολιτικών και της δημόσιας υγείας και πρόσφατα στην πολιτιστική ιστορία και πολιτική. Έχει συγγράψει βιβλία, έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και έχει δημοσιεύσει σημαντικό αριθμό επιστημονικών άρθρων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η Μαρία Λουίζα Τζόγια-Μοάτσου είναι κόρη του Νίκου Τζόγια, πρωταγωνιστή και διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, καθηγητή και διευθυντή της Δραματικής Σχολής του. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, όπου η πτυχιακή εργασία της είχε θέμα τη μελέτη κτιρίου για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα. Εργάστηκε στην τεχνική υπηρεσία του Εθνικού Θεάτρου και συμμετείχε στην ομάδα μελέτης του νέου κτιρίου του Εθνικού Θεάτρου υπό την εποπτεία του καθηγητή Χρήστου Αθανασόπουλου. Εργάζεται ως μελετήτρια αρχιτέκτων στην Αθήνα. Έχει εκπονήσει μελέτες για κατοικίες, κτίρια γραφείων, εμπορικούς χώρους και σχολεία. Παράλληλα συμμετέχει σε ερευνητικά προγράμματα και αρθρογραφεί σε αρχιτεκτονικά περιοδικά.