29/9/17

ΙΚΑΡΟΣ.ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΕΡΑΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ, 1928-1988

Γιάννος Ιωαννίδης / Yiannos Ioannidis  
Icaro – Ίκαρος 
Το Εργοστάσιο Κεραμικών της Ρόδου / The Pottery Factory of Rhodes, 1928-1988 

Κατάλογος έκθεσης
Επιμέλεια: Γιάννος Ιωαννίδης 
Μετάφραση: Γιάννης Παπαδήμος, Κατερίνα Κουντούρη 
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη 2017 
Σελίδες: 259, με έγχρωμες και α/μ εικόνες 
Διαστάσεις: 25 x 32 εκ. 
ISBN 978-960-476-216-3 
Τιμή 38,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 30,40 €



« Κατά τις δεκαετίες του 1860 και 1870 μία εκτεταμένη συλλογή κατάκοσμων κεραμεικών άγνωστης προέλευσης αγοράστηκε από το Μουσείο του Κλουνί στο Παρίσι. Είχαν αποκτηθεί στη Ρόδο, μέρος τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και σύμφωνα με την παράδοση αποδίδονταν σε Ιρανούς κεραμείς που είχαν ναυαγήσει κοντά στην Λίνδο μερικούς αιώνες νωρίτερα. Η ονομασία επικράτησε: "Ροδίτικα" κεραμικά συλλέχθηκαν και αντιγράφηκαν ευρύτατα κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα σε όλη την Ευρώπη, για παράδειγμα από τη βιοτεχνία Κανταγκάλλι στη Φλωρεντία, εξειδικευμένη σε αναβιώσεις κεραμεικών από μαγιόλικα. Συνακόλουθα, η υιοθέτηση του "Ροδίτικου" ύφους για τα κεραμικά του εργαστηρίου που ιδρύθηκε το 1928 στην ιταλοκρατούμενη πλέον Ρόδο δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει, μολονότι ήδη την εποχή εκείνη ήταν γνωστό στους ειδικούς ότι τα παλαιά "Ροδίτικα" προέρχονταν από τη μικρασιατική πόλη Ιζνίκ (Νίκαια). Παράλληλα, κατασκευαστές στη βιομηχανική ζώνη του Πειραιά αξιοποιούσαν την τεχνογνωσία προσφύγων αγγειοπλαστών από την Κιουτάχεια για παρόμοια κεραμικά, τα οποία όμως ανήκαν σε μια διαφορετική προσπάθεια αναβίωσης της οθωμανικής κεραμικής παράδοσης. Η παραλληλία αυτή δεν ήταν μια απλή σύμπτωση, καθώς οι μεσοπολεμικές αισθητικές αναζητήσεις εναγκαλίζονταν εξίσου τον μοντερνισμό και τη λαϊκή τέχνη, συνυφαίνοντας διεθνισμό και τοπικισμό.

Η παραγωγή του I.C.A.R.O. (ή ΙΚΑΡΟΣ, μετά το 1946) δεν ήταν απλά αντιγραφική. Τα σχήματα προσαρμόστηκαν σε σύγχρονες χρήσεις, για παράδειγμα τα κυλινδρικά μόνωτα κύπελλα αντικαταστάθηκαν από σταχτοδοχεία. Τα σχέδια αναφέρονταν ευθέως στις παραδόσεις του νησιού και σε τοπικά αξιοθέατα. Η χρωματική παλέτα των ιζνίκ εμπλουτίστηκε ακολουθώντας εξελίξεις στην τεχνολογία και το γούστο. Οι δημιουργίες του εργαστηρίου κατά τις έξι δεκαετίες ζωής του αποτελούν μια σημαντική κληρονομιά, η οποία τεκμηριώνεται διεξοδικά σε τούτον τον πολυτελή τόμο...»

Γιώργης Μαγγίνης
Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής
Μουσείο Μπενάκη
(από τον κατάλογο)


 




Δεν υπάρχουν σχόλια: