ΦΩΚΙΩΝ ΡΩΚ. Ο ΓΛΥΠΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ

Φωκίων Ρωκ. Ο γλύπτης και το αρχείο του 
 
Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: Κάτια Μ. Χανδρά, Φωκίων Ρωκ, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Σωτήρης Σκίπης
Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2017
Σελίδες: 157, με έγχρωμες και α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 12 x 17 εκ.
ISBN 978-960-250-688-2 
Τιμή: 17,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 12,75 €



Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (6 Ιουνίου - 28 Οκτωβρίου 2017). Στην έκθεση παρουσιάζονται για πρώτη φορά τεκμήρια του βίου και του έργου του γλύπτη Φωκίωνα Ρωκ (1891–1945), καθώς και γλυπτά, ξυλόγλυπτα, σχέδια και προσχέδια εφαρμογών, προερχόμενα από το προσωπικό του αρχείο. Το αρχείο του καλλιτέχνη και τα έργα του περιήλθαν στο ΜΙΕΤ με δωρεά του γιου του Νικολάου Ρωκ-Μελά (1938–2015).

Ο Φωκίων Ρωκ (Αργοστόλι 1891–Αθήνα 1945), ιδιαιτέρως σημαντικός Έλληνας καλλιτέχνης των αρχών του 20ού αιώνα, ήταν απόγονος του Γάλλου Πιέρ-Νικολά Ρωκ, που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1789. Ορφανός από μητέρα, ανατράφηκε ουσιαστικά από τον θείο του Νικόλαο Ρωκ, άνθρωπο με ισχυρή προσωπικότητα, κύρος και παιδεία υψηλού επιπέδου, χάρη στις διασυνδέσεις του οποίου απέκτησε πρόσβαση στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. Σπούδασε στο Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα και συνέχισε παρακολουθώντας μαθήματα στην Académie Julian και στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts στο Παρίσι. Το 1919 ενοικίασε μαζί με τους ζωγράφους Περικλή Βυζάντιο και Παύλο Καλλιγά ένα εργαστήριο στην οδό Διογένους 4 στην Πλάκα, το οποίο παράλληλα αποτέλεσε τόπο συνάντησης καλλιτεχνών και συγγραφέων. Το 1927 συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στη Λέσχη Καλλιτεχνών «Ατελιέ», τη μετέπειτα (1936) «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών», μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών και φιλοτέχνων με σκοπό την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής κίνησης του τόπου. Από το 1926 ασχολήθηκε συστηματικά με την ξυλογλυπτική, επηρεασμένος από τη λαϊκή παράδοση. Το 1931 ανέλαβε και εκτέλεσε το ανάγλυφο για το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα, συνεργαζόμενος στενά με τον γλύπτη Κώστα Δημητριάδη. Εκτέλεσε δημόσιες και ιδιωτικές παραγγελίες, κυρίως προτομές, καθώς και ελεύθερα έργα. Εικαστικός καλλιτέχνης και ταυτόχρονα διανοούμενος με μεγάλο εύρος ενδιαφερόντων, υπήρξε πολύ δραστήριος σε όλες τις καλλιτεχνικές και κοινωνικές εκδηλώσεις της εποχής του. Εργάστηκε ως έφορος και δάσκαλος στο Τμήμα Γλυπτικής της ΑΣΚΤ και συνέγραψε πλήθος άρθρα για θέματα της σύγχρονης τέχνης και επικαιρότητας σε πολλές εφημερίδες. Στο πλαίσιο του διδακτικού του οράματος εξέδωσε το 1944 το βιβλίο Μαθήματα τέχνης των Ενγκρ, Ροντέν, Μπουρντέλ, που επιμελήθηκε και μετέφρασε ο ίδιος. Η πρώτη του σύζυγος Νίνα Παπαζαφειροπούλου, την οποία παντρεύτηκε το 1929, ήταν η ιδρύτρια της γκαλερί Studio στην πλατεία Καρύτση, όπου εξέθεσαν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες. Το 1936 παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του Σοφία Μελά, με την οποία απέκτησαν τον γιο τους Νικόλαο Ρωκ-Μελά.

Η έκδοση περιλαμβάνει φωτογραφίες των εκθεμάτων και φωτογραφικό υλικό από τη ζωή και το αρχείο του καλλιτέχνη. Συμπληρώνεται με εισαγωγικό κείμενο, χρονολόγιο και περιγραφή του αρχείου του από την Κάτια Μ. Χανδρά, καθώς και με κείμενα του ιδίου, του Ζ. Παπαντωνίου και του Σ. Σκίπη.