ΛΑΥΡΙΟ, Η ΒΟΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΤΟ ΝΕΟΤΕΡΟ ΛΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ

Κώστας Μάνθος
Λαύριο, η βοή του χρόνου. Το νεότερο Λαύριο της μεταλλείας και μεταλλουργίας

Επιστημονική επιμέλεια: Γιώργος Ν. Δερμάτης
Λαύριο, Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής 2017
Σελίδες: 360, με έγχρωμες και α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 31 x 31 εκ.
ISBN  978-960-85333-4-9
Τιμή: 79,50 € / στο βιβλιοπωλείο μας 63,60 € 



«… Η έκδοση αυτή περιέχει σπάνιες και σχεδόν μοναδικές φωτογραφίες με βιομηχανικό μεταλλευτικό και μεταλλουργικό περιεχόμενο, ενώ οι περισσότερες φωτογραφίες της αντίστοιχης χρονικής περιόδου αποτυπώνουν τον αστικό πολεοδομικό χαρακτήρα των ελληνικών πόλεων˙ "εκφράζει" δε τη σημαντικότητα της βιομηχανικής μεταλλευτικής και μεταλλουργικής παραγωγής του Λαυρίου στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Επί πλέον, επειδή οι εγκαταστάσεις, κτιριακές και μηχανολογικές, και οι άνθρωποι προέρχονται από πολλές πόλεις χωρών της Ευρώπης, Ισπανίας (Καρθαγένη), Ιταλίας, Γαλλίας (Μασσαλία, Παρίσι), Μάλτας, Βελγίου (Λιέγη), Γερμανίας (Φράϊμπεργκ) και της Αμερικής (π.χ. η κάμινος Water-Jacket, που σώζεται μέχρι σήμερα), είναι ένα φωτογραφικό λεύκωμα με πολύ ευρύτερη αξία˙ είναι δε δίγλωσσο (ελληνικά- αγγλικά), ώστε να είναι προσιτό στο διεθνές κοινό …».

Κώστας Γ. Μάνθος

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ. ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

Νίκος Εγγονόπουλος. Με τα χρώματα του λόγου και τον λόγο των χρωμάτων
 
Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: συλλογικό
Άνδρος, Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή 2017
Σελίδες: 293, με έγχρωμες και α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 23,5 x 31,5 εκ.
Δίγλωσση έκδοση: ελληνικά - αγγλικά
ISBN 978-960-8104-88-4
Τιμή: 30,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 25,50 €

«Ο λόγος του ποιητή και η πράξη του ζωγράφου στην ενιαία αδιάσπαστη ενότητα και οντότητά τους συγκροτούν τον άξονα της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Εγγονόπουλου. "Οι λέξεις είναι στοιχεία που τα ξομπλιάζω και τα βάζω χρωματιστά το ένα πλάι στο άλλο", έλεγε. Η ποίηση ευαισθητοποιεί, κεντρίζει και διεγείρει την εικαστική οπτική, την έμφυτη διεισδυτική του ματιά, και σε μια συμπρακτική αλληλουχία παράγουν το εντυπωσιακό σε μέγεθος και πρωτοτυπία ζωγραφικό και ποιητικό αποτέλεσμα, που τον ανέδειξε, όχι χωρίς επιφυλάξεις και δισταγμούς, έως και απορρίψεις στην αρχή, σε κυρίαρχο πρωτοπόρο του ελληνικού υπερρεαλιστικού κινήματος.

Η ζωγραφική, εξίσου σημαντική όσο και η ποίηση, ήταν για τον Εγγονόπουλο μια μύχια εσωτερική ανάγκη∙ ένας ιδιαίτερος τρόπος του οράν, του υπάρχειν, του σκέπτεσθαι και του συμπεριφέρεσθαι, εκφράζοντας τις ενδόμυχες πτυχές του εαυτού του. Είναι αυτές που όρισαν και προσδιόρισαν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. "Η ζωή και η τέχνη ήταν ταυτισμένες σε μία στάση παράφορου αντιορθολογισμού", γράφει ο Σωτήρης Σόρογκας, ο οποίος ευτύχησε να είναι βοηθός του στο Πολυτεχνείο. "Η τέχνη είναι ένας τρόπος να γεννηθούμε και να αναγεννιόμαστε", έλεγε ο Εγγονόπουλος. Την τέχνη τοποθετούσε ανάμεσα στη ζωή και την αγωνία του θανάτου, από την οποία εμμόνως διακατείχετο. "Η τέχνη είναι αυτή που καταξιώνει τη ζωή, την διαιωνίζει και καταργεί τον θάνατο", συμπλήρωνε.

Ο Εγγονόπουλος ήθελε τον εαυτό του καλλιτέχνη της εποχής του. Ήθελε να εκφράζει τον εαυτό του ελεύθερα και να μεταλλάσσει ιδέες, σκέψεις, αισθήσεις και διαισθήσεις σε ποίηση και ζωγραφική…». 

 Κυριάκος Κουτσομάλλης
(από τον κατάλογο της έκθεσης)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΙΣΑΝΔΡΑΤΟΣ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Γιώργος Αλισανδράτος
Κείμενα για τη νεοελληνική γλώσσα
 
 Εκδοτική φροντίδα: Τασία Ευθυμιάτου-Αλισανδράτου, Δημήτρης Αρβανιτάκης
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη 2017
Σελίδες: 383
Διαστάσεις: 16 x 23,5 εκ.
ISBN 978-960-476-214-9
Τιμή: 18,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 14,40 € 



«Τα κείμενα που απαρτίζουν την παρούσα έκδοση αποδίδουν ανάγλυφα μία από τις βασικές φιλολογικές και κοινωνικές μέριμνες του Γιώργου Αλισανδράτου: την υπεράσπιση της δημοτικής μας γλώσσας. Το χρονικό εύρος που καλύπτουν, από τη δεκαετία του 1930 μέχρι το τέλος της ζωής του, είναι αψευδής μάρτυρας της επίμονης ενασχόλησής του με τις ποικίλες πτυχές του γλωσσικού ζητήματος. Από τις πρώτες, πρωτόλειες, ενασχολήσεις του μέχρι τις λεπτουργημένες, συστηματικά επεξεργασμένες σφαιρικές αναλύσεις των τελευταίων χρόνων, αναδύεται ένας επίμονος αγώνας όχι μόνο για την οργάνωση της γλώσσας, αλλά και την προστασία της από τις ακρότητες και τις υπερβολές που φαλκιδεύουν την προσπάθεια.

[…] Ο λόγιος και δάσκαλος Αλισανδράτος όχι μόνο αντιλαμβανόταν ορθά την ανάγκη υιοθέτησης της δημοτικής γλώσσας, αλλά κατανοούσε ακόμη περισσότερο μία άλλη ανάγκη, που αποτέλεσε κρίσιμο αιτούμενο στην ιστορία του γλωσσικού μας ζητήματος ήδη από τον δέκατο όγδοο αιώνα: την οργάνωση της γλώσσας μέσα από τη συγκρότηση της γραμματικής, του λεξικού και του συντακτικού της. Η οργάνωση της γλώσσας στα τρία αυτά επίπεδα όχι μόνο θα εμπέδωνε το γλωσσικό όργανο στις συνειδήσεις, αλλά και θα θωράκιζε την ίδια την ουσία της…».

Δημήτρης Αρβανιτάκης

(από το βιβλίο) 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΥΛΙΔΗ «ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ»

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης παρουσιάζει
τον κατάλογο της έκθεσης
του Αβραάμ Παυλίδη

ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ
(Κείμενο: Ηρακλής Παπαϊωάννου)

στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ
Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108
την Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017, στις 20:00.

Θα μιλήσουν οι:
Κώστας Μανωλίδης, αναπληρωτής καθηγητής, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Χρήστος Κουλουκούρης, αρχιτέκτονας και
Ηρακλής Παπαιωάννου, διευθυντής Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Στον κατάλογο «ΝΕΑ ΕΡΕΙΠΙΑ» περιλαμβάνονται οι φωτογραφίες της ομότιτλης έκθεσης που διοργανώθηκε από το ΜΙΕΤ σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και επιμέλεια του Ηρακλή Παπαϊωάννου τον Μάιο του 2017. Η έκθεση παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ και θα παραταθεί, με το θερινό ωράριο, μέχρι τις 11 Αυγούστου 2017.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Πριν από είκοσι πέντε χρόνια ο Αβραάμ Παυλίδης ξεκίνησε να φωτογραφίζει εσωτερικούς χώρους, αθέατους μικρόκοσμους από τα σωθικά της ελληνικής επαρχίας. Η διεισδυτική ματιά του επέμεινε με αυθεντικότητα στη θεματική της εγκατάλειψης, ως ευλαβικό προσκύνημα των ερειπίων που αφήνουν πίσω τους η ζωή που σβήνει και η νεωτερικότητα που ελαύνει, σε μια εποχή που η γυαλιστερή θωριά του διαρκώς καινούργιου θάμπωνε το βλέμμα. Μετά το 2010, και ενώ η χώρα είχε εισέλθει απότομα στα άπατα νερά της κρίσης, στράφηκε σε παρατημένες εγκαταστάσεις της βιομηχανικής κοινωνίας που παρήγαγε μαζικά προϊόντα και συμπεριφορές, όπως εργοστάσια, στρατόπεδα, ξενοδοχεία, ψυχιατρεία.

Το έργο του στηρίζεται σε δυο βασικούς πυλώνες: ο πρώτος είναι το ντοκουμέντο που παρέμεινε ισχυρό θεμέλιο της φωτογραφίας παρά την θεωρητική κριτική που δέχτηκε. Ο δεύτερος είναι η θητεία στο αρχιτεκτονικό σχέδιο και η χαμηλόφωνη μαθητεία στη ζωγραφική, μέσα από τη γνωριμία με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον θαυμασμό από νεαρή ηλικία για το έργο του Γιάννη Σπυρόπουλου. Οι δυο τους σφράγισαν το έργο του, επιτρέποντάς του να συναιρεί το δημώδες με το μοντέρνο, το φωτογραφικό με το ζωγραφικό.

Ο Παυλίδης γίνεται παρατηρητής των ερειπίων που γεννά ο οξύς ανταγωνισμός, η αυξανόμενη ταχύτητα, η υπόκωφη βία της προόδου, ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα με το διαρκές κίνητρο να αντικρίσει μια εικόνα που δεν έχει ξαναδεί, μέσα από μια ιδιαίτερη παραδοξότητα: ότι εκτιμά τις αρετές της παράδοσης, ενώ συγχρόνως αναζητά διαρκώς νέες εικόνες στις στάχτες της, μέσα σε νέα ερείπια. Ίσως η αινιγματική αυτή αντίφαση να συνιστά το δακτυλικό αποτύπωμα μιας ολόκληρης εποχής. Και ο Παυλίδης μοιάζει να έλκεται ακαταμάχητα από τις αινιγματικές αντιφάσεις και τα επιμελώς κρυμμένα μυστικά».

Ηρακλής Παπαϊωάννου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
Η έκθεση φωτογραφίας του Αβραάμ Παυλίδη «Νέα Ερείπια» παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (Βίλα Καπαντζή - Βασιλίσσης Όλγας 108). Θα διαρκέσει έως την Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017 και λειτουργεί ως εξής:

Έως την Κυριακή 2 Ιουλίου 2017 (υφιστάμενο, χειμερινό ωράριο):
Τρίτη έως και Κυριακή 10:00-18:00.

Από Δευτέρα 3 Ιουλίου έως Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017 (θερινό ωράριο):
Δευτέρα & Τρίτη 14:00-21:00
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 09:00-16:00
Σάββατο & Κυριακή κλειστά.

Είσοδος ελεύθερη

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
ΜΙΕΤ: Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Βίλα Καπαντζή (Βασιλίσσης Όλγας 108),
τηλ. 2310 295170 & 2310 295171, φαξ. 2310 834404,
email: mietthe2@otenet.gr

200 ΧΡΟΝΙΑ ΚΛΕΙΔΙ ΦΛΩΡΙΝΑΣ. ΤΑ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΩΝ ΚΛΕΙΔΙΩΤΩΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Σταύρος Ν. Ιωάννου, Ευδοκία Μ. Μηλιατζίδου-Ιωάννου
200 χρόνια Κλειδί Φλώρινας. Τα γενεαλογικά δέντρα των Κλειδιωτών σε όλο τον κόσμο

Θεσσαλονίκη, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών 2017
Σελίδες: 182, με έγχρωμες εικόνες
Διαστάσεις: 22 x 32 εκ.
ISBN 978-960-9458-18-4
Τιμή: 15,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 13,50 €



«Οι δύο συγγραφείς του παρόντος, συζυγικό ζεύγος, ο δικηγόρος Σταύρος Ιωάννου και η φιλόλογος–λαογράφος Ευδοκία Μηλιατζίδου-Ιωάννου, αγάπησαν την πατρίδα του πρώτου και συνέγραψαν συνοπτικά την ιστορία του Κλειδίου της Φλώρινας, με αφορμή τα γενεαλογικά δέντρα 76 οικογενειών, που καλύπτουν ένα διάστημα 200 περίπου χρόνων. Το τυπικό αυτό μακεδονικό, γεωργοκτηνοτροφικό χωριό ιδρύθηκε περί τα μέσα του 18ου αι. με την ονομασία Τσέροβο. Σταδιακά διευρύνθηκε με τον ερχομό εποίκων από γειτονικούς οικισμούς, όπως του Όρβου και του Αρχαγγέλου. Οι κάτοικοί του μιλούσαν το σλαβογενές ιδίωμα και την ελληνική και στις αρχές του 19ου αι. ήσαν υπήκοοι του Αλή Πασά, που είχε το Τσέροβο τσιφλίκι του. Κατά τη διάρκεια του μακεδονικού αγώνα έδωσε σημαντικό παρόν η οικογένεια Χ(Κ)ολέρα, που είχε φύγει, με άλλο όνομα, από τη Νάουσα, μετά την καταστροφή της το 1822, και πήγε στη Βεύη. Αργότερα ένας κλάδος της εγκαταστάθηκε στο Τσέροβο. Το 1892, με την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου, το χωριό συνδέθηκε με τα αστικά κέντρα και από το 1912 ενσωματώθηκε στην ελληνική επικράτεια με τους 400, τότε, περίπου κατοίκους. Το Τσέροβο μετονομάστηκε σε Κλειδί το 1926. Στον πόλεμο του ʾ40 τα στενά του Κλειδίου αποτέλεσαν την πρώτη γραμμή άμυνας του στρατού μας, ενώ τον Απρίλιο του 1941 οι συμμαχικές δυνάμεις προσπάθησαν στα ίδια στενά να ανακόψουν την κάθοδο των Γερμανών στη Μακεδονία. Ο Εμφύλιος Πόλεμος σημάδεψε την ιστορία του χωριού και εδώ χάθηκαν οικογένειες από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Το Δράμα του Διχασμού…».

Αθανάσιος Καραθανάσης

(από τον πρόλογο του βιβλίου)

«ΟΜΑΔΑ ΤΕΧΝΗ» 100 ΧΡΟΝΙΑ

«Ομάδα Τέχνη» 100 χρόνια

Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: συλλογικό
Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη / Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου 2017
Σελίδες: 294, με έγχρωμες και α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 24,5 x 29 εκ.
ISBN 978-960-7791-62-7
Τιμή: 40,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 36,00 € 



«Συμπληρώνονται εφέτος 100 χρόνια από τη δημιουργία της περιώνυμης "Ομάδας τέχνη", που έχει ταυτιστεί στις συνειδήσεις όσων ασχολούνται με την ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης με τη γέννηση του μοντερνισμού στη χώρα μας. Ήταν πράγματι τόσο καταλυτικός ο ρόλος που διαδραμάτισε η "Ομάδα τέχνη" στα λίγα χρόνια που έδρασε; Έφερε καινούριο πνεύμα στην κουρασμένη από την πολύχρονη κυριαρχία της Σχολής του Μονάχου καλλιτεχνική ζωή της πρωτεύουσας; Πόσο "πρωτοπόροι" μπορούν να χαρακτηριστούν οι δημιουργοί της; Ποιά είναι η σχέση της με την πολιτική του Βενιζέλου, που αγκάλιασε την πρωτοβουλία των νέων καλλιτεχνών από την πρώτη στιγμή; Είχε αντίκτυπο και συνέχεια η δράση τους ακόμη και μετά τη διάλυση του σχήματος; Σοβαρές μελέτες και μια σημαντική διδακτορική διατριβή, που υποστηρίχτηκε στη Σορβόννη, έχουν ρίξει φως τα τελευταία χρόνια στις συνθήκες δημιουργίας της Ομάδας, στην καλλιτεχνική ταυτότητα των μελών της, στη δράση και στην υποδοχή της από τη σύγχρονη κριτική.

Η επέτειος της εκατονταετηρίδας από τη δημιουργία και την πρώτη έκθεση της Ομάδας προσφέρει την ευκαιρία για μια καινούρια θεώρηση, που ξεκινά από τα ίδια τα έργα. Η επετειακή έκθεση που αφιερώνει η Εθνική Πινακοθήκη σ' αυτή την πολλαπλή επέτειο σκοπεύει να ανασυστήσει, στο μέτρο του δυνατού, τις τρείς εκθέσεις που αποτέλεσαν τις κορυφαίες εκδηλώσεις της Ομάδας: την πρώτη εμφάνισή της τον Δεκέμβριο του 1917 στα γραφεία της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, τη συμμετοχή της στην ελληνογαλλική έκθεση, που έγινε στις αίθουσες της διαφημιστικής εταιρείας "Ανατολή" στις αρχές του 1919, και κυρίως εκείνη που οργανώθηκε στο Παρίσι στην γκαλερί "La Boetie" τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου...».

Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα

(από το βιβλίο)

 

Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, 1974-1990. ΙΔΕΕΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

Ο φεμινισμός στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, 1974-1990. Ιδέες, συλλογικότητες, διεκδικήσεις
 
Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: Μαρία Ρεπούση, Αγγέλικα Ψαρρά, Άννα Μιχοπούλου
Αθήνα, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία 2017
Σελίδες: 103, με έγχρωμες και α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 23,5 x 21 εκ.
ISBN 978-618-5154-11-0
Τιμή: 10,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 8,00 €



«Με την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας 1974, στο περιβάλλον της Μεταπολίτευσης, νέα συλλογικά υποκείμενα εμφανίζονται στον δημόσιο χώρο της πολιτικής και διεκδικούν με δυναμισμό την πολιτική τους ορατότητα. Ανάμεσά τους και νέες γυναίκες που για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο κλίμα ανάλογων κινημάτων που ανθούσαν ήδη σε χώρες του Δυτικού κόσμου, δείχνουν αποφασισμένες να διερευνήσουν το συνολικό τοπίο των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και να αγωνιστούν για την γυναικεία απελευθέρωση. Στο πλαίσιο αυτό, οι πολιτικοί λόγοι και οι πολιτικές πρακτικές των φεμινιστριών αποκτούν ριζοσπαστικό περιεχόμενο. Με κορμό την καταγγελία της ανδροκρατίας ως συστήματος που διαπερνά το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, οι φεμινίστριες της εποχής θα επιχειρήσουν να καταδείξουν τον πολιτικό χαρακτήρα των έμφυλων ιεραρχιών τόσο στη λεγόμενη ιδιωτική ζωή όσο και στη δημόσια σφαίρα. Το σύνθημα «Το προσωπικό είναι πολιτικό» συνοψίζει παραδειγματικά τη σημασία που αποδίδεται στην αποκάλυψη του κοινωνικού και του πολιτικού χαρακτήρα των σχέσεων ανάμεσα στα φύλα.

Την ίδια εποχή, πολλές γυναίκες επιλέγουν να οργανωθούν σε κινήσεις που καταγγέλλουν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, διεκδικούν την ισότητα των φύλων και επιδιώκουν την κατοχύρωση της γυναικείας παρουσίας στην πολιτική.

Με την πρωτόγνωρη ποικιλομορφία του και τις αντίστοιχες αντιθέσεις του, το μεταπολιτευτικό φεμινιστικό κύμα θα διαρκέσει από το 1974 έως το τέλος της δεκαετίας του 1980. Στο διάστημα αυτό, το «γυναικείο ζήτημα» θα συναντήσει έντονες αντιδράσεις και θα βρεθεί επανειλημμένα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος: στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, τις σελίδες των εφημερίδων, τις συνεδριάσεις των κομματικών νεολαιών, αλλά και στις καθημερινές συζητήσεις. Οι γυναίκες, οι φεμινίστριες, οι έμφυλες σχέσεις θα ενώσουν αλλά και θα διχάσουν…».

(από το βιβλίο)

Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ

Δημήτρης Τζιόβας
Η πολιτισμική ποιητική της ελληνικής πεζογραφίας. Από την ερμηνεία στην ηθική
 
Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2017
Σελίδες: 589
Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.
ISBN 978-960-524-484-2
Τιμή: 20,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 16,00 €



Η πολιτισμική ποιητική βλέπει το λογοτεχνικό κείμενο ως σημείο συνάντησης διαφορετικών λόγων και λειτουργεί ως ένα διαδραστικό πλέγμα που συστεγάζει, συναιρεί και συνθέτει κοινωνικές, ιστορικές, πολιτικές και τεχνοτροπικές αναζητήσεις στον χώρο της ελληνικής πεζογραφίας αλλά και πέρα από αυτόν. Το παρόν βιβλίο προσφέρει εναλλακτικές θεωρήσεις πεζογράφων και νέες αναγνώσεις κειμένων της νεοελληνικής πεζογραφίας από την ανεξαρτησία μέχρι τις μέρες μας, θέτοντας νέα ερωτήματα και επανατοποθετώντας τα λογοτεχνικά κείμενα στα συμφραζόμενα της εποχής τους και της δικής μας. Στέκεται σε κάποιες κρίσιμες στιγμές της ελληνικής πεζογραφικής παραγωγής, επιδιώκοντας, με άξονα την ανάγνωση είτε ως ερμηνεία είτε ως ηθική πρό(σ)κληση, να προσεγγίσει συγγραφείς, κείμενα και λογοτεχνικές τάσεις μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο. Ορισμένα κεφάλαια εστιάζουν σε γενικότερα φαινόμενα ή στις εξελίξεις μιας περιόδου ενώ άλλα ασχολούν­ται με μεμονωμένους συγγραφείς ή κείμενα. Συζητούνται οι κειμενικές μεταμορφώσεις της Πάπισσας Ιωάννας και της Ιστορίας ενός αιχμαλώτου και μείζονες συγγραφείς όπως ο Καζαντζάκης, ο Θεοτοκάς, ο Καραγάτσης, ο Βασιλικός, ο Χατζής και άλλοι, ενώ ξεκινώντας από τον ρομαντισμό της μυθιστο­ρίας καταλήγουμε στην πεζογραφία της μεταπολίτευσης και από τον μοντερνισμό στο nouveau roman. Το γενικό με το ειδικό εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται, διερευνώντας μεταβάσεις, πολιτικές αφηγήσεις και πολιτισμικές αλληγορίες.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Δημήτρης Τζιόβας είναι καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Αγγλίας από το 1985. Την περίοδο 2000-2003 διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής και διευθύνει τη μεταφραστική σειρά νεοελληνικής λογοτεχνίας που εκδίδεται από το Κέντρο Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Birmingham. Έχει διατελέσει Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών (1995-1998) και μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών Journal of Modern Greek Studies (1992-2007), Byzantine and Modern Greek Studies (1995-2009), Journal of Greek Media and Culture (Advisory Board 2014 μέχρι σήμερα) και Gramma, που εκδίδεται από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2003 μέχρι σήμερα). To 2011 του απονεμήθηκε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για το βιβλίο του Ο Μύθος της Γενιάς του Τριάντα: Νεοτερικότητα, Ελληνικότητα και Πολιτισμική Ιδεολογία (Πόλις 2011).

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ. Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΙΑΣ ΚΡΥΦΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Enzo Traverso
Αριστερή μελαγχολία. Η δύναμη μιας κρυφής παράδοσης
 
Μετάφραση: Νίκος Κούρκουλος
Αθήνα, Εκδόσεις του 21ου 2017
Σελίδες: 294, με α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.
ISBN 978-618-5118-28-0
Τιμή: 18,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 14,40 € 



Από τον 19ο αιώνα, οι επαναστάσεις είχαν πάντα και μια μνημονική διάσταση: ήθελαν να διασώσουν την ανάμνηση των εμπειριών του παρελθόντος για να τις κληροδοτήσουν στο μέλλον. Ήταν μια στρατηγική μνήμη, θρεμμένη με ελπίδες. Στην αυγή του 21ου αιώνα, αυτή η διαλεκτική μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος έχει πια ραγίσει κι ο κόσμος βρίσκεται εγκλωβισμένος στο παρόν. Η πτώση του κομμουνισμού δεν έθαψε μόνο, μια για πάντα, την απλοϊκή τελεολογία της εξασφαλισμένης προόδου, αλλά σκίασε, για ένα μεγάλο διάστημα, τις επαγγελίες της χειραφέτησης που συνδέονταν μαζί του.

Ωστόσο αυτή η νέα σχέση μεταξύ ιστορίας και μνήμης μας προσφέρει τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε και πάλι μια "κρυφή παράδοση", την παράδοση ακριβώς της αριστερής μελαγχολίας, που διαπερνά σαν κόκκινο νήμα την επαναστατική ιστορία, από τον Μπλανκί μέχρι τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, περνώντας από τη Λουίζ Μισέλ και τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ούτε τροχοπέδη ούτε παραίτηση, η αριστερή μελαγχολία ξυπνάει τη μνήμη των νικημένων, πλεγμένη με τις ελπίδες του παρελθόντος που έμειναν ανεκπλήρωτες και προσδοκούν να ζωντανέψουν ξανά.

Κάθε άλλο παρά νοσταλγικό μανιφέστο, τούτο το βιβλίο -με ποικιλόμορφη εικονογράφηση: από τους πίνακες του Κουρμπέ ως τις σοβιετικές αφίσες κι από τις ταινίες του Αϊζενστάιν ως τα έργα του Αγγελόπουλου ή του Κεν Λόουτς- ανοίγει γόνιμο διάλογο με τα νέα ρεύματα της κριτικής σκέψης. Αποκαλύπτει με σφρίγος και με απροσδόκητους τρόπους όλη την ανατρεπτική και απελευθερωτική φόρτιση του επαναστατικού πένθους.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΜΑΝΤΖΑΒΙΝΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΤΟΥ ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ»

Παρατείνεται έως 16 Σεπτεμβρίου 2017

η έκθεση του Τάσου Μαντζαβίνου

ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ του ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

στο Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ
Τσιμισκή 11, Θεσσαλονίκη. 

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη 10:00-15:30,
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-20:00,
Σάββατο 10:00-16:00.
Είσοδος ελεύθερη.

Ο Τάσος Μαντζαβίνος εικονογραφεί δύο μεγάλα ποιήματα του σκοτεινού ρομαντισμού: «Το Κοράκι» του Έντγκαρ Άλλαν Πόε και «Ο τάφος του Έντγκαρ Πόε» του Στεφάν Μαλλαρμέ. Μέσα από χαρακτικά, σχέδια και χρωματιστά μελάνια, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να μεταφέρει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του Αμερικανού ποιητή: το κοράκι ως άνοιγμα στην αιωνιότητα.

Στη χορεία των καλλιτεχνών που ενέπνευσε το «Κοράκι», με πιο γνωστά τα έργα των Μανέ, Ντορέ και Γκωγκέν, ο Μαντζαβίνος έρχεται να εικονογραφήσει το ποίημα του Πόε με γλώσσα λιτή, αποκαλυπτική του προσωπικού του ζωγραφικού ύφους. Βασικό της στοιχείο είναι η εξπρεσιονιστική οξύτητα στον σχεδιασμό των μορφών και η υπαρξιακή αναζήτηση μέσω της ίδιας της ζωγραφικής πράξης. Όπως συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του, όπου πρωταγωνιστούν στοιχεία ταύτισης του καλλιτέχνη με την τέχνη του, έτσι και εδώ ζωγράφος και ποιητής παρουσιάζονται ενωμένοι, ως μία υπόσταση, να κοιτούν το μαυροπούλι. Το κοράκι, λοιπόν, δεν «ανήκει» μόνο στον Πόε, είναι και του ίδιου του καλλιτέχνη, που δεν εικονογραφεί απλώς, αλλά συμπορεύεται με τον ποιητή.

Η έκθεση συνοδεύεται από ομότιτλη εικονογραφημένη έκδοση του ΜΙΕΤ, βασισμένη στο παλαιότερο συλλεκτικό έργο των εκδόσεων Μίμνερμος.

Παράλληλα, παρουσιάζεται στην έκθεση το καλλιτεχνικό λεύκωμα είκοσι αριθμημένων αντιτύπων με δώδεκα μελάνια του Μαντζαβίνου, εμπνευσμένα από το ποίημα του Στεφάν Μαλλαρμέ «Ο τάφος του Έντγκαρ Πόε».

Την έκθεση έχει επιμεληθεί ο ιστορικός τέχνης Γιώργης Μυλωνάς.

INFO – Έκθεση Τάσου Μαντζαβίνου «Το Κοράκι του Εντγκαρ Άλλαν Πόε»



Λήξη έκθεσης
Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Ωράριο λειτουργίας
Δευτέρα, Τετάρτη 10:00-15:30
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-20:00
Σάββατο 10:00-16:00

Είσοδος ελεύθερη
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 288.036, fax: 2310 226.460

www.miet.gr
bookstore-thessaloniki@miet.gr
http://www.miettsimiski11.blogspot.com

ΜΙΚΗΣ ΜΑΤΣΑΚΗΣ 1900-1978

Μίκης Ματσάκης 1900-1978

Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα, έρευνα, τεκμηρίωση: Σπύρος Μοσχονάς
Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2017
Σελίδες: 205, με 166 έγχρωμες και 24 α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 24 x 29 εκ.
ISBN 978-960-250-689-9
Τιμή: 35,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 26,25 €



Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (27 Μαΐου - 30 Σεπτεμβρίου 2017). Αφορμή για τη διοργάνωσή της αποτέλεσε η δωρεά στο ΜΙΕΤ του αρχείου του ζωγράφου από τον γιο του Γιάνη Ματσάκη και την οικογένειά του. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται για πρώτη φορά ζωγραφικά έργα, σχέδια και αγιογραφίες του Μίκη Ματσάκη, από ολόκληρη την πενηντάχρονη καλλιτεχνική πορεία του.

Ο Μίκης Ματσάκης γεννήθηκε στα Μύρα της Μικράς Ασίας το 1900 από γονείς δωδεκανησιακής καταγωγής. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε το 1906 στην Αλεξάνδρεια, και το 1918 ο νεαρός Ματσάκης αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αλεξανδρείας. Το 1921 έφυγε για σπουδές ζωγραφικής στο Παρίσι, αλλά μέσα στον ίδιο χρόνο το εγκατέλειψε και πήγε στο Μόναχο, όπου αρχικά παρακολούθησε μαθήματα στην ιδιωτική σχολή του Χανς Χόφμαν Schule für Bildende Kunst. Εν συνεχεία, το 1922, έγινε δεκτός στη φημισμένη Ακαδημία του Μονάχου. Το 1926 επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία. Εισήλθε στους καλλιτεχνικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της πόλης, γνώρισε τον Κ. Π. Καβάφη, φιλοτέχνησε προσωπογραφίες επιφανών Αιγυπτιωτών, εξέθεσε έργα του σε ατομικές εκθέσεις στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο και συμμετείχε σε ομαδικές. Έμεινε στην Αίγυπτο έως το 1932, πραγματοποιώντας παράλληλα ταξίδια στην Ελλάδα και την Κύπρο, όπου αντλούσε έμπνευση από τα τοπία τους.

Το 1932 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Έγινε φίλος με τον Δ. Πικιώνη, τον Φ. Κόντογλου, τον Σ. Παπαλουκά και τον Δ. Δάβη. Η πρώτη του έκθεση στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία τον Μάιο του 1932 στην αίθουσα του «Παρνασσού». Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ο Ματσάκης διετέλεσε πρόεδρος του καλλιτεχνικού σωματείου «Ένωσις Ελεύθεροι Καλλιτέχναι» και γενικός γραμματέας της «Ενώσεως Σωματείων Εικαστικών Τεχνών», ενώ  παράλληλα συνέχισε να εκθέτει συστηματικά και ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση, κυριαρχώντας στην καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας ως ένας από τους πλέον δραστήριους δημιουργούς.

Το 1947 ανέλαβε να αγιογραφήσει τον μητροπολιτικό ναό της ελληνικής κοινότητας Αλεξανδρείας, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και επέστρεψε στην Αίγυπτο, όπου έμεινε έως το 1956. Στο διάστημα αυτό εργάστηκε επίσης σε πολλές εκκλησίες της ελληνικής κοινότητας και παράλληλα συνέχισε το κοσμικό έργο του. Αλλά και μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα παρέμεινε εξαιρετικά δραστήριος, εκθέτοντας στην Αθήνα, στην επαρχία, αλλά και στο εξωτερικό, αναλαμβάνοντας την αγιογράφηση εκκλησιών στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ, και εργαζόμενος για τη διακόσμηση του Ζαππείου Μεγάρου (1968) και τη συντήρηση των εσωτερικών διακοσμήσεων της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1974). Πέθανε στην Αθήνα το 1978.

Το ζωγραφικό και σχεδιαστικό έργο του Ματσάκη, ρεαλιστικό στη βάση του, κατά κύριο λόγο εμπνέεται από τα διδάγματα του ιμπρεσιονισμού. Αποτυπώνει μορφές, συχνά των οικείων του, σκηνές της καθημερινής ζωής και ιδίως σκηνές δρόμου, καθώς και τοπία, από μέρη που άλλοτε δηλώνονται και άλλοτε όχι. Τα χρώματά του στις προσωπογραφίες μοιάζουν να αναδεικνύουν την ψυχική διάσταση των εικονιζόμενων προσώπων, ενώ οι τοπιογραφίες αντανακλούν με σεβασμό την ατμόσφαιρα του εκάστοτε τόπου. Η θάλασσα και ο κάμπος εναλλάσσονται με το χωριό και την πόλη. Η έμπνευσή του αξιοποιεί εικόνες τόσο από την Αίγυπτο, όπου μεγάλωσε, όσο και από την Ελλάδα, στην οποία εγκαταστάθηκε αργότερα. Γενικότερα όμως το καλλιτεχνικό του βλέμμα προσελκύεται από πλήθος θέματα, τα οποία δεν σταματά να καταγράφει και να απεικονίζει όπου κι αν βρίσκεται. Χαρακτηριστικά, μετά το 1960 κυρίαρχο θέμα της ζωγραφικής του αναδεικνύεται το τοπίο του Αιγαίου.

Η έκδοση συμπληρώνεται με το κατατοπιστικό κείμενο και το χρονολόγιο που συνέταξε ο ιστορικός τέχνης Σπύρος Μοσχονάς, αδημοσίευτα κείμενα του Μίκη Ματσάκη (μια διάλεξη για τον Φ. Κόντογλου, τον Σ. Παπαλουκά και τον Ο. Αργυρό, και ένα θεωρητικό κείμενο για τα καλλιτεχνικά ζητήματα του Μεσοπολέμου) και κριτικές για το έργο του από τον Ο. Ελύτη, τον Δ. Πικιώνη, την Ε. Βακαλό και τον Δ. Κόκκινο.