Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς
Ο αόρατος Λεβιάθαν. Δημοκρατία, δικαιοσύνη και ηθική στα χρόνια της κρίσης

Αθήνα, Εκδόσεις Πόλις, 2020 (Φεβρουάριος)
Σελίδες: 477
Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-435-637-9
Τιμή: 22,00 € // στο βιβλιοπωλείο μας 19,80 €



Το βιβλίο αυτό αποπειράται να συνθέσει τις πολλαπλές και εν πολλοίς αντιφατικές συνιστώσες του τρέχοντος ιστορικού γίγνεσθαι. Είναι προϊόν της συγκυρίας, δίχως όμως να επικεντρώνεται στη συγκυρία. Είναι ένα κείμενο για την πολιτική, δεν είναι όμως ένα ευθέως πολιτικό κείμενο. Εμπνέεται από συγκεκριμένες καταστάσεις, παραμένει όμως αφηρημένο και εκ πρώτης όψεως αποστασιοποιημένο. Επιχειρώντας να εκφράσει μιαν έτσι κι αλλιώς δυσεντόπιστη πραγματικότητα που μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάθε έλλογο κοινωνικό, πολιτικό ή αξιακό έλεγχο, αρκείται στο να αναζητήσει τις μεγάλες γραμμές και συναρτήσεις που φαίνεται να επηρεάζουν την πορεία του κόσμου που μας περιβάλλει. Είναι ένα κείμενο που πραγματεύεται το αδιέξοδο.

Η ύψιστη ίσως ειρωνεία του νεωτερικού πολιτισμού και ακόμα περισσότερο του Διαφωτισμού συνίσταται στο ότι επέτρεψε την έντεχνη απόκρυψη των πραγματικών εξουσιών πίσω από αδιαπέραστα πέπλα αδιαφάνειας. Στα πλαίσια αυτά ακριβώς δομήθηκε ένα υπό συνεχή εξέλιξη εξουσιαστικό σύστημα που, για πρώτη φορά στην Ιστορία, δεν «χρειάζεται» πια ούτε να παράγει χρησμούς ούτε να ομιλεί ούτε να αξιολογεί ούτε να εξηγεί ούτε καν να εκλογικεύει. Από τη στιγμή που μπορεί να αναγνωρίζεται ως η μόνη δυνατή ή ίσως και η μόνη νοητή πηγή ορατών, κατά τεκμήριον αξιόπιστων και πρακτικά υλοποιήσιμων «κανόνων», το «σύστημα» αυτό δεν φαίνεται ούτε να απειλείται από τους τυχόν αντιφρονούντες ούτε να πτοείται από τις οποιεσδήποτε εσωτερικές αντιφάσεις του.

Σε αυτό ακριβώς αναφέρεται ο τίτλος του βιβλίου. Ο απρόσωπος και αόρατος Λεβιάθαν βρίσκεται παντού και πουθενά. Είναι απλώς ένα πανίσχυρο «σύστημα» που λειτουργεί σαν αυτόματο καλοκουρδισμένο «μηχάνημα» που θυμίζει εκείνο που περιγράφεται από τον Κάφκα στο διήγημα Στη σωφρονιστική αποικία. Σε έναν κόσμο όπου κανείς πια δεν γνωρίζει και δεν εντέλλεται να γνωρίζει ούτε το «δέον» ούτε τα καθήκοντά του ούτε τα λάθη, τις παραλείψεις, τις αβλεψίες ή τα εγκλήματά του, το «μηχάνημα» –που ακούει στο όνομα «Σβάρνα»– δεν χρειάζεται να έχει δικές του επιθυμίες, επιδιώξεις ή υστεροβουλίες. Υπάρχει με μόνο στόχο να είναι σε θέση να εγχαράσσει στα σώματα των (αθώων ή ένοχων) «υπόδικων» την εντολή «τίμα τους ανωτέρους σου», που δεν είναι άλλοι από τους αόρατους, ανώνυμους, ίσως όμως και ανύπαρκτους χειριστές της ίδιας της εφιαλτικής μηχανής. Παρόλο που τα σώματα εξακολουθούν να ανήκουν σε ανθρώπους με σάρκα και οστά, όλοι είναι ριγμένοι στο έλεος μιας μετα-ανθρώπινης εξουσίας που ούτε αξίες επικαλείται, ούτε πηγή έχει, ούτε νομιμοποίηση χρειάζεται. Μιας αδέκαστα τυφλής εξουσίας που αρκείται απλώς στο να ασκείται, δηλαδή στο να «υπάρχει».

Κ. ΤΣ.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ

Ντανιέλ Ζουανά
Οι Έλληνες στον κάτω κόσμο. Από τον Όμηρο στον Επίκουρο

Μετάφραση: Χαράλαμπος Μαγουλάς
Επιστημονική-Φιλολογική επιμέλεια: Σωτήρης Μετεβελής
Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2019 (Δεκέμβριος)
Σελίδες: 329
Διαστάσεις: 15 x 23 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-05-1763-7
Τιμή: 21,00 € // στο βιβλιοπωλείο μας 18,90 €

Το βιβλίο της Ζουανά καταδύεται στις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων περί θανάτου, περί μετά θάνατον ζωής και ψυχής, σ' ένα εύρος αρκετών αιώνων ιστορίας και γραμματείας. Η εξέλιξη των ιδεών σχετικά με τον θάνατο, όπως αποτυπώνονται σε έργα λογοτεχνίας, ιστορίας, φιλοσοφίας και ρητορικής, δεν αποκαλύπτει μόνο το ανάγλυφο των τελετουργιών και των συνηθειών στο πέρασμα των εποχών, αλλά επίσης το πλέγμα αξιών και νοημάτων που γεννιούνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν γύρω από αυτό το κορυφαίο γεγονός: ζητήματα κοινωνικής τάξης και καταγωγής, κοινωνικού φαντασιακού, σχέσεων εξουσίας, αντιλήψεων περί δικαιοσύνης, φιλοσοφικών και μεταφυσικών παραδοχών ανακύπτουν καθώς περιδιαβαίνουμε στα κείμενα από τον Όμηρο μέχρι τον Πλούταρχο και τους Λατίνους στοχαστές.

Στην περιήγηση αυτή παρατίθενται πλείστα αποσπάσματα της αρχαϊκής, κλασικής, ελληνιστικής και λατινικής γραμματείας, τα οποία -πέρα από τον σχολιασμό της συγγραφέως που τα συνοδεύει πιστά- αποκαλύπτουν αυτούσιες τις ιδέες που πλαισιώνουν τις αφηγήσεις και τις αναπαραστάσεις για τον κάτω κόσμο σε κάθε χρονική περίοδο.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΝΕΟΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ

Enzo Traverso
Το τέλος της εβραϊκής νεοτερικότητας. Ιστορία μιας συντηρητικής στροφής
 
Μετάφραση: Νίκος Κούρκουλος
Αθήνα, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2020 (Φεβρουάριος)
Σελίδες: 248
Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-618-5118-51-8
Τιμή: 15,90 € // στο βιβλιοπωλείο μας 14,31 €



Η εβραϊκή νεοτερικότητα ξετυλίχτηκε μεταξύ Διαφωτισμού και Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανάμεσα στις ζυμώσεις που προετοίμασαν τη Χειραφέτηση και στο τραύμα που επέφερε η ναζιστική γενοκτονία. Άνθισε μέσα στους δυο αυτούς αιώνες με επίκεντρο την Ευρώπη, δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο κύμα πνευματικού, λογοτεχνικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού πλούτου. Όμως η διαδρομή της εβραϊκής νεοτερικότητας εξαντλήθηκε. Αφού είχαν σταθεί βασική εστία της κριτικής σκέψης του δυτικού κόσμου, οι εβραίοι βρέθηκαν, με μια παράδοξη αντιστροφή, στην πλευρά της κυριαρχίας. Οι διανοούμενοι ανακλήθηκαν στην τάξη και οι ανατρεπτικοί εξημερώθηκαν, μερικές φορές μεταλλάχθηκαν σε συντηρητικούς. Ο αντισημιτισμός έχει πάψει να διαμορφώνει τις εθνικές κουλτούρες, παραχωρώντας τη θέση του στην ισλαμοφοβία, την κυριότερη μορφή ρατσισμού στις απαρχές του 21ου αιώνα. Η μνήμη του Ολοκαυτώματος αναδείχτηκε σε «πολιτειακή θρησκεία» των φιλελεύθερων δημοκρατιών μας, μετατρέποντας τον πρώην «παρία λαό» σε αξιοσέβαστη και διακεκριμένη μειονότητα, ενσάρκωση μιας ιστορίας που προσφέρει το κριτήριο με το οποίο η δημοκρατική Δύση μετράει τις ηθικές της αρετές.

Σ' ένα τολμηρό και πανοραμικό δοκίμιο, ο Enzo Traverso αναλύει αυτή την ιστορική μεταμόρφωση. Στόχος του δεν είναι να καταδικάσει ή να αθωώσει, αλλά να κάνει τον απολογισμό μιας ολοκληρωμένης πια εμπειρίας για να διασώσει τον πυρήνα της κληρονομιάς της, που απειλείται τόσο από τη στείρα αγιοποίηση όσο και από τον συντηρητικό σφετερισμό της.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

«της αναιδείας θεάματα» ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, 1800-1940

Νίκος Ποταμιάνος
«της αναιδείας θεάματα» Κοινωνική ιστορία της Αποκριάς στην Αθήνα, 1800-1940

Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2020 (Φεβρουάριος)
Σελίδες: 310, με α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 17 x 24 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-524-569-6
Τιμή: 20,00 € // στο βιβλιοπωλείο μας 18,00 €

Το βιβλίο αυτό αφηγείται την ιστορία της δημιουργίας μιας σφύζουσας καρναβαλικής κουλτούρας στη νεότερη Αθήνα, και συγχρόνως της εξημέρωσης του καρναβαλιού στον σύγχρονο κόσμο. Κατά την υπό εξέταση περίοδο οι Απόκριες άλλαξαν ριζικά, τόσο υπό την ηγεμονία της εκσυγχρονιστικής μερίδας της αστικής τάξης όσο και μέσα από πιο αφηρημένες διεργασίες όπως η εμπορευματοποίηση, η απομάγευση του κόσμου, η «διαδικασία του πολιτισμού». Η «κορυβαντιώσα ευθυμία» καταλάγιασε, τα «της αναιδείας θεάματα» περιορίστηκαν, τα νοήματα πέραν της διασκέδασης που υπήρχαν στις αποκριάτικες πρακτικές εξέλιπαν, και αυτές μετατράπηκαν σε αστικά θεάματα. Κι ωστόσο οι Απόκριες διατήρησαν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, ως μια περίοδος ξεφαντώματος και απελευθέρωσης.

Η ιστορία της αθηναϊκής Αποκριάς από την οθωμανική περίοδο μέχρι τον Μεσοπόλεμο περιλαμβάνει την εισαγωγή της ευρωπαϊκής αποκριάτικης κουλτούρας, τη διάδοση της μεταμφίεσης, την έξοδο των γυναικών στον δημόσιο χώρο, την ακμή και την παρακμή της καρναβαλικής σάτιρας, τη στροφή στα κέντρα διασκέδασης.

Πρόκειται για μια ιστορία γεμάτη αντιθέσεις: λαϊκή και αστική κουλτούρα, ευρωπαϊκά πρότυπα και πατροπαράδοτα έθιμα, ορμές και πολιτισμός, νοσταλγία και πρόοδος, το καρναβάλι του δρόμου και οι διασκεδάσεις των αιθουσών· μια ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν πλανόδιοι μανάβηδες και τραπεζίτες, αποτυχημένοι ηθοποιοί και κυρίες του καλού κόσμου, βασιλιάδες και δημοσιογράφοι.

 (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

ΩΔΙΝΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μωσέ Αελιών  
Ωδίνες Θανάτου. Το χρονικό ενός Σαλονικιού Εβραίου στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης Άουσβιτς, Μαουτχάουζεν, Μελκ, Έμπενζεε και τα μετά την απελευθέρωση
 
Μετάφραση: Σπύρος Κακουριώτης
Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2020 (Φεβρουάριος)
Σελίδες: 367, με α/μ εικόνες
Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-221-842-6
Τιμή: 16,96€ // στο βιβλιοπωλείο μας 15,26 €



 Ο Αελιών ήταν στα μάτια μου πάντοτε το σύμβολο της ίδιας της «ισραηλινότητας», γεννημένος σε τούτη τη γη, μαχητής... Δεν μπορώ να το πιστέψω πως είναι επιζών του Ολοκαυτώματος.

Αυτή ήταν η αντίδραση ενός υφισταμένου του αξιωματικού Μωσέ Αελιών όταν, χρόνια αργότερα, πρωτοείδε την αυτοβιογραφία του. Δύσκολα, πράγματι, μπορούσε να συνδέσει κανείς τον μάχιμο αξιωματικό με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Διότι, στο νεαρό ισραηλινό κράτος της δεκαετίας του '50, υπήρχε ένας ξεκάθαρος ιεραρχικός διαχωρισμός: από τη μια, ο καινούργιος μαχητικός Εβραίος και, από την άλλη, ο Εβραίος της διασποράς, το νικημένο θύμα.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, ο Μωσέ Αελιών στάλθηκε, 17 ετών, στο Άουσβιτς μαζί με την οικογένειά του. Μονάχα αυτός επιβίωσε από εκεί, όπως κι από τη φοβερή «πορεία θανάτου» και τα άλλα στρατόπεδα που γνώρισε στη συνέχεια. Μετά την απελευθέρωσή του, το 1945, βρέθηκε στην Ιταλία, απ' όπου πέρασε στο Ισραήλ σαν «παράνομος» μετανάστης. Στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας κατατάχθηκε στον στρατό, όπου παρέμεινε για είκοσι δύο χρόνια. Σ' όλο αυτό το διάστημα δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη, παρά μόνο το 1987, ήταν δε εξαιρετικά απρόθυμος να μιλήσει για το Ολοκαύτωμα, ακόμα και στη γυναίκα του και τα παιδιά του - μια απώθηση ιδιαίτερα αποτελεσματική, τουλάχιστον εξωτερικά.

Όταν τελικά έσπασε το φράγμα, ο Μωσέ αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει «ιστορία», να είναι όσο ακριβέστερος γίνεται και να μην αγγίξει τα συναισθήματά του. Παρά τη δυσκολία, σήμερα δηλώνει ικανοποιημένος από την προσπάθεια - «γιατί με οδήγησε σε τόπους τελείως καινούργιους για μένα». Ο πόνος της μνήμης οδηγεί στην ανάγκη της συγγραφής, στη χαρά της γραφής.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Α. ΠΙΚΟΥΛΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: ΟΞΟΣ–ΣΟΓΔΙΑΝΗ–ΙΑΞΑΡΤΗΣ. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ Ή ΠΑΡΟΡΜΗΣΗ;» ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΙΕΤ

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

διοργανώνει διάλεξη του Γιάννη Α. Πίκουλα με τίτλο

Στις εσχατιές της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου:
Ώξος – Σογδιανή – Ιαξάρτης. Στρατηγική ή παρόρμηση;

στο Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ,

Τσιμισκή 11, Θεσσαλονίκη,

την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020, στις 19:00.

Η διάλεξη πραγματοποιείται με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του Γιάννη Πίκουλα Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας. Δώδεκα ερωτήματα και κάποιες απορίες, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλλιγράφος.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Αλέξανδρος Γ´, ο γιος του Φιλίππου Β´ της Μακεδονίας, ο ευρύτερα γνωστός ως Μέγας; Ποια ήταν τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της εκστρατείας του και γιατί κατέλιπε τέτοιο μύθο; Πώς πέθανε και που τάφηκε; Το έργο του ήταν αποτέλεσμα ικανοτήτων και αρετής, ή τύχης και συγκυριών; Άλλαξε τον τότε κόσμο, ώστε να θεωρείται πως επέδρασε στον παγκόσμιο πολιτισμό; Του οφείλει κάτι η Κεντρική Ασία, η Ινδική, ή η Κίνα; Έχει σχέση με τη διαμόρφωση του Βουδισμού, ή τη ζηλωτική επικράτηση του Χριστιανισμού;

Με δώδεκα ερωτήματα και τις ανάλογες πολύπλευρες απαντήσεις τους επιχειρείται να δοθεί ευσύνοπτη, όσο και τεκμηριωμένη εικόνα για μια από τις πλέον χαρισματικές προσωπικότητες της αρχαιότητας (και όχι μόνον).

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Γιάννης Αντ. Πίκουλας είναι καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας – Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ) και εκδότης του διεθνούς αρχαιογνωστικού περιοδικού HOΡOΣ (Όρος). Γέννημα και θρέμμα της Αθήνας (1956) με ισχυρές πελοποννησιακές και προσφυγικές καταβολές. Έχει εκδώσει δέκα μονογραφίες και υπήρξε επιμελητής εκδόσεως δεκαοκτώ τόμων. Οι δημοσιεύσεις του σε ελληνικά και ξένα περιοδικά ή πρακτικά συνεδρίων υπερβαίνουν τις 190. Ασχολείται κυρίως με θέματα Ιστορικής Τοπογραφίας και Επιγραφικής. Επίσης με θέματα υλικού πολιτισμού των αρχαίων, λ.χ. την αμπελοκαλλιέργεια-οινοπαραγωγή και την ελαιοπαραγωγή. H έρευνα του καλύπτει ιδίως την Πελοπόννησο (Aργολιδοκορινθία, Αρκαδία, Λακωνία), Θεσσαλία και Μακεδονία, αλλά και Μ. Ασία.


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
ΜΙΕΤ: Τσιμισκή 11, 546 24 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 288036
email: bookstore-thessaloniki@miet.gr
 

«ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ. Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ» ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΙΕΤ

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

διοργανώνει και παρουσιάζει

τη νέα μεγάλη έκθεση τεκμηρίων

ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ

Η ταχυδρομική ιστορία της Θεσσαλονίκης

Επιστολή ταχυδρομημένη από τη Θεσσαλονίκη

 στη Βενετία το 1482

Επιμέλεια: Γιώργος Θωμαρέης – Γιάννης Επαμεινώνδας

την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020 στις 20:00

στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ

Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108

Διάρκεια έκθεσης: 26 Φεβρουαρίου – 16 Απριλίου 2020

Ωράριο έκθεσης: Τρίτη – Κυριακή 10:30-18:00 (Δευτέρα κλειστά)

 

Καρτ ποστάλ μετά την πυρκαγιά του 1917, 

με γραμματόσημο ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και σφραγίδα Ιανουαρίου 1918 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ

Στην έκθεση παρουσιάζεται πληθώρα πρωτότυπων ταχυδρομικών τεκμηρίων: φάκελοι αλληλογραφίας, επιστολές, βεβαιώσεις φορτωτικής, επιστολικά δελτάρια (καρποστάλ), γραμματόσημα, σφραγίδες, εφημερίδες, επιταγές, αποδείξεις συστημένων, βραχείες επιστολές, κηρασφαλίσεις (βουλοκέρια) και πλίκοι (επιστολές διπλωμένες ως αυτοσχέδιος φάκελος).

 Διάφορες σφραγίδες

Η έκθεση καλύπτει περίοδο πλέον των τεσσάρων αιώνων ταχυδρομικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης, από την πρώτη γνωστή επιστολή που ταχυδρομήθηκε από τη Θεσσαλονίκη προς τη Βενετία το 1482 μέχρι μια επιστολή του Δεκέμβρη του 1944 με σφραγίδα «λογοκρισία ΕΛΑΣ». Ανάμεσα σε άλλα, επιστολές του 18ου αιώνα απολυμασμένες με ξίδι για την πρόληψη επιδημιών, αποστολές από και προς σπάνιους προορισμούς –όπως η Ουρουγουάη, το Γκουαντάναμο, η Οζάκα, η Νέα Ζηλανδία και οι τρεις Γουιάνες της Νότιας Αμερικής–, επιστολές που περιπλανήθηκαν για μήνες ή και χρόνια μέχρι να παραδοθούν στον παραλήπτη ή να επιστραφούν ως ανεπίδοτες στον αποστολέα.

Διάφορες σφραγίδες

Η ιστορία ξεδιπλώνεται σταδιακά από τις πρώιμες ταχυδρομήσεις του 15ου αιώνα, το άνοιγμα των πρώτων ταχυδρομικών γραφείων στη Θεσσαλονίκη (αυστριακού & ελληνικού) τη δεκαετία 1830, τη χρήση γραμματοσήμων από τη δεκαετία 1860, την ίδρυση της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU) το 1875 και την ενοποίηση των ταχυδρομικών τελών, τη λειτουργία δέκα διαφορετικών εθνικών ταχυδρομείων στη Θεσσαλονίκη (αυστριακού, ελληνικού, γαλλικού, αιγυπτιακού, οθωμανικού, ρωσικού, βρετανικού, ιταλικού, σερβικού, βουλγαρικού) και το κλείσιμο των τελευταίων που απέμεναν το 1914 από την Ελληνική Διοίκηση, μέχρι τις ειδικές περιπτώσεις των ακτοπλοϊκών ταχυδρομείων, της Προσωρινής Κυβέρνησης, της Στρατιάς της Ανατολής, αλλά και τις αεροπορικές αποστολές του μεσοπολέμου.
 

 Διάφορα γραμματόσημα

Τα τεκμήρια προέρχονται από τη μοναδική στο είδος της συλλογή του Γιώργου Θωμαρέη, και εμπλουτίστηκαν με υλικό που παραχώρησαν οι: Αθανάσιος Πάσχος, Αλέξης Παπαδόπουλος και Κώστας Σταμάτης. Η ταχυδρομική ιστορία εμπλουτίζεται και παραλληλίζεται με τη γενικότερη ιστορική εξέλιξη της Θεσσαλονίκης και τα διεθνή γεγονότα που επηρέασαν τις τύχες της πόλης.

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

INFO – έκθεσης «ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ. Η ταχυδρομική ιστορία της Θεσσαλονίκης»

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Βίλα Καπαντζή – Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 108
Ταχ. Διευθ.: Τ.Θ. 50742, 54014 Θεσσαλονίκης 22

Η έκθεση θα εγκαινιασθεί την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020 στις 20:00

Διάρκεια
26 Φεβρουαρίου – 16 Απριλίου 2020

Ωράριο λειτουργίας
Τρίτη – Κυριακή: 10:30-18:00 (Δευτέρα κλειστά)

Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό

Πληροφορίες
τηλ. 2310 295 170-1 καθημερινές 9.00 – 14.30
και 2310 295 149 τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης

ΟΑΣΘ
αν κινείστε προς το κέντρο: 3Κ, 5, 6, 8 (στάση Ανάληψη)
αν κινείστε προς τα νοτιοανατολικά: 3Κ, 5, 6, 8 (στάση Πέτρου Συνδίκα)