ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ

Pierre Cahuk, André Zylberberg
Από την εργασία στην ανεργία και πάλι πίσω. Δημιουργία και καταστροφή θέσεων απασχόλησης σε μία κοινωνία που αναπτύσσεται

Μετάφραση: Ελένη Οικονόμου
Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2017
Σελίδες: 236
Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.
ISBN 978-960-524-490-3
Τιμή: 16,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 12,80 € 

Τι θα κάνουμε, αλήθεια, με την ανεργία; Ακόμη κι όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι ιδεώδεις, όταν όλα μοιάζουν να δουλεύουν ρολόι, πάρα πολλοί άνθρωποι –κυρίως νέοι– βρίσκονται, παρά τη θέλησή τους, χωρίς δουλειά. Όμως η κοινωνία μας γερνά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βγαίνουν στη σύνταξη κι αφήνουν πίσω τους κενές θέσεις εργασίας. Άραγε, να περιμένουμε υπομονετικά και λίγο λίγο η ανεργία θα εκλείψει; Ή αντίθετα, με την αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας, θα καταλήξουμε να ζούμε σε κοινωνίες όπου ελάχιστοι δουλεύουν, κι οι πιο πολλοί φυτοζωούν; Τελικά, μήπως φταίνε οι ξένοι, που έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές;

Στο βιβλίο αυτό, ο Πιερ Καΰκ και ο Αντρέ Ζυλμπερμπέργκ θέτουν δύο κυρίως ερωτήματα: Τι δημιουργεί την ανεργία; Και, πώς μπορούμε να την περιορίσουμε; Οι απαντήσεις τους είναι σαφείς: Την ανεργία τη γεννά η ίδια η οικονομική ανάπτυξη. Θέσεις εργασίας εξαφανίζονται γιατί έτσι θα δημιουργηθούν άλλες, πιο παραγωγικές. Κι αυτό συμβαίνει σε κάθε ζωντανή οικονομία. Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται ούτε μειώνοντας τους κατώτερους μισθούς ούτε μοιράζοντας ψηφοθηρικά επιδόματα. Χρειάζεται ένα πλέγμα έξυπνων και αποτελεσματικών παρεμβάσεων.

Το βιβλίο έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Οικονομικού Βιβλίου.

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Pierre Cahuc είναι καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο Paris 1 (Panthéon-Sorbonne), καθηγητής στην École polytechnique του Παρισιού και ερευνητής στο CREST (Γαλλικό Κέντρο Ερευνών για την Οικονομία και τη Στατιστική). Το 2001 τιμήθηκε με το εθνικό Βραβείο Καλύτερου Νέου Οικονομολόγου.

Ο André Zylberberg διετέλεσε καθηγητής οικονομικών στην École polytechnique του Παρισιού, διευθυντής ερευνών στο CNRS (γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας) και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Οι Cahuc και Zylberberg έχουν γράψει από κοινού πολλά βιβλία, με κυριότερα τα Économie du travail (1996), Le marché du travail (2001), Microéconomie du marché du travail (2003), Labor Economics (2004, στα αγγλικά) και Le négationnisme écono-mique, et comment s’en débarrasser (2016).


 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, 1798-1825. Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ LEVANT COMPANY ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ»

Δέσποινα Βλάμη  
Επιχειρηματικότητα και προστασία στο εμπόριο της Ανατολής, 1798-1825. H βρετανική Levant Company και ένας ελληνικός «Δούρειος Ίππος»  

Αθήνα, Ακαδημία Αθηνών 2017 
Σελίδες: 366, με α/μ εικόνες 
Διαστάσεις: 15,5 x 24 εκ. 
ISBN 978-960-404-323-1 
Τιμή: 24,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 19,20 € 


Το βιβλίο διερευνά τη σχέση μεταξύ επιχειρηματικότητας και προστασίας μέσα από τη μελέτη ενός ιστορικού παραδείγματος που σχετίζεται με την εξέλιξη του βρετανικού εμπορίου στην Ανατολή μεταξύ του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα. Η περίοδος που εξετάζεται έχει χαρακτηρισθεί ως μεταβατική στην ιστορία της βρετανικής και, γενικότερα, της ευρωπαΐκής εμπορικής επιχείρησης. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται, σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της κοινωνίας, της οικονομίας και των διεθνών σχέσεων, οι συνεχείς πόλεμοι, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής, κατευθύνουν τη μετάβαση από το παλαιό στο νέο, δηλαδή τη μετάβαση από μια εποχή κατά την οποία κυριαρχεί ο προστατευτισμός, ο κρατισμός και τα μονοπώλια προς μια εποχή σταδιακής απελευθέρωσης των συναλλαγών, κατά την οποία καινοτόμες τεχνικές και πρωτοποριακές μέθοδοι διαμορφώνουν νέες προοπτικές και ευκαιρίες, ενώ νέες ανάγκες προσδιορίζουν τους γεωγραφικούς ορίζοντες, την οργάνωση και τη στρατηγική του διεθνούς εμπορίου. 

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) 

 

ΠΑΡΑ ΘΙΝ' ΑΛΟΣ. ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Παρα θιν΄ αλός. Θαλασσινά θέματα στη νεοελληνική ζωγραφική. Από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη

Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου
Αθήνα, ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη 2017
Σελίδες: 142
Διαστάσεις: 24 x 29 εκ.
ISBN 978-618-5201-03-6 
Τιμή: 25,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 20,00 €


«…Πώς ήταν δυνατόν να μην εμπνεύσει τους Έλληνες καλλιτέχνες το συναρπαστικό θέμα και θέαμα της θάλασσας; Θάλασσα και θαλασσινά θέματα κυριαρχούν στην τέχνη που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από το 3000 π.Χ., από τις νωπογραφίες της Θήρας και της Μινωικής Κρήτης ως τις αγγειογραφίες με τριήρεις, ιστιοφόρα ή θαλασσινούς θεούς και ήρωες. Η θαλασσογραφία επιβιώνει στη λαϊκή τέχνη στη διάρκεια της μακράς τουρκικής δουλείας για να ξαναγεννηθεί με την αναγέννηση του ελληνικού κράτους μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Ελλήνων ναυτικών στον Αγώνα, οι τολμηρές επιχειρήσεις στην θάλασσα, οι ναυμαχίες θα προσπορίσουν πλούσια θέματα στην ιστορική ζωγραφική της Σχολής του Μονάχου. Νικηφόρος Λύτρας, Νικόλαος Γύζης, Κωνσταντίνος Βολανάκης ύμνησαν τα πάθη και τα κατορθώματα των Ελλήνων στη θάλασσα.

[…] Την αληθινή αίσθηση της νησιωτικής Ελλάδας, τη δροσιά και το βαθύ μπλε της ελληνικής θάλασσας θα τα ξαναβρούμε στη ζωγραφική του Παναγιώτη Τέτση (1925-2016), μια ζωγραφική που παραμένει πιστή στο βλέμμα και όπου το χρώμα καταφέρνει να μεταφράσει την αίσθηση του ελληνικού υπαίθρου χωρίς να χάνει την έντασή του ελληνικού υπαίθρου χωρίς να χάσει την έντασή του. Η σπαρταριστή θάλασσα του Κώστα Τσόκλη (1930) αποτελεί ένα ρεαλιστικό διάλειμμα στην εννοιολογική έρευνα. Αλλιώς ωραία, αλλιώς μελαγχολικά είναι τα δεμένα τάνκερ του Πάρι Πρέκα (1926-1999), που μας επαναφέρουν στη σύγχρονη ζωή αλλά και στην παντοτινή μοίρα των θνητών και των έργων τους, που παραμένουν αιχμάλωτοι του χρόνου και της φθοράς. Οι υδατογραφίες του, ζωγραφισμένες με σίγουρη και ανάλαφρη τεχνική, προτείνουν λυρικές εικόνες της νησιωτικής Ελλάδας. Ανάμεσα στις πρόσφατες θαλασσινές εικόνες ξεχωρίζω τους μεθυστικούς κήπους του βυθού του Βασίλη Θεοχαράκη (1930), με χρώματα που λάμπουν σαν πολύτιμα πετράδια.

Με παρηγορεί η σκέψη ότι καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς, όπως η Μαρία Φιλοπούλου ή η Μαίρη Σχοινά, αγαπούν τα θαλασσινά θέματα και προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν ακροβατώντας ανάμεσα σε μια δυνητικά ρεαλιστική εικόνα του υγρού αεικίνητου στοιχείου και στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης εικαστικής γλώσσας…».

Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα

Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης

Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης 

Η ΝΕΟΚΛΑΣΣΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ Μ. ΜΥΛΩΝΑ

Η Νεοκλασσική Αθήνα του Παύλου Μ. Μυλωνά  

Επιμέλεια έκδοσης: Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, Αλεξάνδρα Καραγεωργίου 
Αθήνα, Ακαδημία Αθηνών 2017 
Σελίδες: 511, με έγχρωμες, α/μ εικόνες και σχέδια 
Διαστάσεις: 25 x 30,5 εκ. 
Δίγλωσση έκδοση: ελληνικά - αγγλικά 
ISBN 978-960-404-320-0 
Τιμή: € 150,00 / στο βιβλιοπωλείο μας 120,00 € 


« Ο κλασσικίζων ή νεοκλασσικός πολιτισμός εξαπλώθηκε από την παραμονή της Γαλλικής Επανάστασης έως πέρα από τα μέσα του 19ου αιώνα· στην Ελλάδα μάλιστα έως και τον 20ό αιώνα. Ο Κλασσικισμός κατέκλυσε με τα μνημεία του την δυτική Ευρώπη και τα πολιτιστικά παρακλάδια της, από το Παρίσι έως την Μόσχα και από την Στοκχόλμη έως το Καίηπ-Τάουν. Ο Κλασσικισμός αναδικνύεται σαν διεθνές φαινόμενο που μοιραίως επιβάλλει μία σχετική ενότητα, απαραίτητο γνώρισμα κάθε ρυθμολογίας. Όπως γράφει ο Quatremere de Quincy το 1798 : «Παρατηρείται σ΄ όλες τις περιοχές της Ευρώπης μια κοινότητα εκπαιδεύσεως και πληροφορίας, μια, ας πούμε, ταυτότητα γούστου και γνώσεως».

Η Γαλλία και η Ιταλία χρησιμοποίησαν περισσότερο πρότυπα ρωμαϊκά και της Αναγεννήσεως. Αντίθετα η Αγγλία και κυρίως η Γερμανία στραφήκαν, ιδίως η τελευταία, με επιμέλεια καθαρά τευτονική, προς ένα "revival", μίαν «αναβίωση» ελληνική, κυνηγημένη από αρχαιολογικά δεδομένα. Γεγονός είναι πάντως ότι όλοι ξεκινούσαν από μια ταύτιση της Ελλάδος και Ρώμης, όπου ο Βιτρούβιος και οι θεωρίες του εδέσποζαν τελεσιδίκως.

Αν επιμείναμε στην ανάλυση της δυτικής όψεως αυτού του πολιτιστικού φαινομένου, το κάναμε πολύ δικαιολογημένα για δύο λόγους: πρώτον γιατί αυτή η νεοκλασσική κατεύθυνση της Ευρώπης μεταφυτεύτηκε στην Ελλάδα ως πολιτιστική αξία, αλλά αφ' ετέρου επειδή το γεγονός αυτό επηρέασε κατά πολύ την μοίρα του έθνους μας, προετοιμάζοντας ψυχολογικώς λαούς και ιθύνοντες της δύσεως προς μία πολιτική διευθέτηση, σχεδόν οριστική, του Ελληνικού Ζητήματος. Με την σύγχρονη ορολογία θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι ο Κλασσικισμός και οι υπόλοιπες ψυχολογικές του παρενέργειες και συζεύξεις προσέφεραν στην ελληνική υπόθεση μία «καμπάνια δημοσίων σχέσεων» εντελώς πρώτης γραμμής και ουρανόπεμπτη.

Γοητευμένα από την αποκάλυψη της αρχαίας ελληνικής κουλτούρας, τα ευρωπαϊκά έθνη πίστεψαν ότι αναγνώρισαν σ' αυτόν τον ξεσηκωμένο λαό τους απογόνους των θεών του Ολύμπου! Έτσι γεννήθηκε ένα αίσθημα συμπαθείας, που πήρε την δύναμη και τις διαστάσεις ενός διεθνούς πνευματικού και παραλλήλως πολιτικού κινήματος. Πρόκειται για τον Φιλελληνισμό...».

Παύλος Μ. Μυλωνάς

(από το βιβλίο)