Κατάλογος έκθεσης
Κείμενα: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου
Αθήνα, ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη 2017
Σελίδες: 142
Διαστάσεις: 24 x 29 εκ.
ISBN 978-618-5201-03-6
Τιμή: 25,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 20,00 €
«…Πώς ήταν δυνατόν να μην εμπνεύσει τους Έλληνες καλλιτέχνες το συναρπαστικό θέμα και θέαμα της θάλασσας; Θάλασσα και θαλασσινά θέματα κυριαρχούν στην τέχνη που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από το 3000 π.Χ., από τις νωπογραφίες της Θήρας και της Μινωικής Κρήτης ως τις αγγειογραφίες με τριήρεις, ιστιοφόρα ή θαλασσινούς θεούς και ήρωες. Η θαλασσογραφία επιβιώνει στη λαϊκή τέχνη στη διάρκεια της μακράς τουρκικής δουλείας για να ξαναγεννηθεί με την αναγέννηση του ελληνικού κράτους μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Ελλήνων ναυτικών στον Αγώνα, οι τολμηρές επιχειρήσεις στην θάλασσα, οι ναυμαχίες θα προσπορίσουν πλούσια θέματα στην ιστορική ζωγραφική της Σχολής του Μονάχου. Νικηφόρος Λύτρας, Νικόλαος Γύζης, Κωνσταντίνος Βολανάκης ύμνησαν τα πάθη και τα κατορθώματα των Ελλήνων στη θάλασσα.[…] Την αληθινή αίσθηση της νησιωτικής Ελλάδας, τη δροσιά και το βαθύ μπλε της ελληνικής θάλασσας θα τα ξαναβρούμε στη ζωγραφική του Παναγιώτη Τέτση (1925-2016), μια ζωγραφική που παραμένει πιστή στο βλέμμα και όπου το χρώμα καταφέρνει να μεταφράσει την αίσθηση του ελληνικού υπαίθρου χωρίς να χάνει την έντασή του ελληνικού υπαίθρου χωρίς να χάσει την έντασή του. Η σπαρταριστή θάλασσα του Κώστα Τσόκλη (1930) αποτελεί ένα ρεαλιστικό διάλειμμα στην εννοιολογική έρευνα. Αλλιώς ωραία, αλλιώς μελαγχολικά είναι τα δεμένα τάνκερ του Πάρι Πρέκα (1926-1999), που μας επαναφέρουν στη σύγχρονη ζωή αλλά και στην παντοτινή μοίρα των θνητών και των έργων τους, που παραμένουν αιχμάλωτοι του χρόνου και της φθοράς. Οι υδατογραφίες του, ζωγραφισμένες με σίγουρη και ανάλαφρη τεχνική, προτείνουν λυρικές εικόνες της νησιωτικής Ελλάδας. Ανάμεσα στις πρόσφατες θαλασσινές εικόνες ξεχωρίζω τους μεθυστικούς κήπους του βυθού του Βασίλη Θεοχαράκη (1930), με χρώματα που λάμπουν σαν πολύτιμα πετράδια.
Με παρηγορεί η σκέψη ότι καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς, όπως η Μαρία Φιλοπούλου ή η Μαίρη Σχοινά, αγαπούν τα θαλασσινά θέματα και προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν ακροβατώντας ανάμεσα σε μια δυνητικά ρεαλιστική εικόνα του υγρού αεικίνητου στοιχείου και στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης εικαστικής γλώσσας…».
Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα
Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης
Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου