ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Tony Judt
Το πανδοχείο της μνήμης

Μετάφραση: Γιώργος Καράμπελας, Κώστας Λιβιεράτος
Αθήνα, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2019
Σελίδες: 236
Διαστάσεις: 14 x 20,5 εκ.
ISBN χαρτόδετου: 978-960-221-809-9
Τιμή: 15,90 € // στο βιβλιοπωλείο μας 14,31 €

Το εκπληκτικό τελευταίο ταξίδι ενός κορυφαίου ιστορικού και δημόσιου διανοούμενου από το «πανδοχείο της μνήμης» του στα πρόσωπα, τους τόπους και τις εποχές που τον σημάδεψαν.

Η στοχαστική αυτοβιογραφία που συνθέτει εδώ ο Τόνυ Τζαντ δεν έχει όμοιά της. Καθένα απ’ αυτά τα είκοσι πέντε μικρά δοκίμια μεταφέρει συμβάντα του παρελθόντος περασμένα από το κόσκινο της ιστορικής αίσθησης, της κριτικής σκέψης και της ηθικής διαύγειας του συγγραφέα. Λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής βρίσκουν έτσι μια θέση στο ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας, καθώς ο αφηγητής περνάει από τα αγγλοεβραϊκά φαγητά της παιδικής του ηλικίας στις ώριμες συνδυαστικές ταυτότητες των «ανθρώπων του μεταίχμιου»·από τα λεωφορεία της περίφημης Πράσινης Γραμμής του ευρύτερου Λονδίνου στον αστικό πολιτισμό και σχεδιασμό του μεσοπολέμου·από την εμπειρία του ισραηλινού κιμπούτς ή της παρισινής φοιτητικής ζωής και διανόησης το ’68 στην απομάγευση του σοσιαλισμού και των άλλων –ισμών· από τις σιωπηρές ιεραρχίες και εθιμοτυπίες του Καίμπριτζ στα ισοπεδωτικά μοντέλα της σύγχρονης εκπαίδευσης·από την αργοπορημένη εκμάθηση τσέχικων στην «αιχμάλωτη σκέψη» ανατολικά και δυτικά του Τείχους· από τις πρώτες σχέσεις με γυναίκες στις αντιφάσεις της πολιτικής του φύλου και του οικιακού κομφορμισμού… Αυτές και άλλες διαδρομές, μαζί με την πορεία του από το Λονδίνο στην Παλαιστίνη, το Παρίσι, την Πράγα και τελικά τη Νέα Υόρκη, μπόρεσε να ανακαλέσει ο Τζαντ λίγο πριν από το τέλος της ζωής του, χάρη στην παιδική ανάμνηση ενός παλιού ελβετικού πανδοχείου, που του άνοιξε ευεργετικά, στις νύχτες της παραλυσίας του, τα μυστικά περάσματα της μνήμης.

«Καθένα απ' αυτά τα θαυμαστά φιλοτεχνημένα κομμάτια παρουσιάζει ένα αυτοτελές χρονικό. Μαζί σχηματίζουν την εικόνα μιας εποχής, ιδωμένης μέσα από το πρίσμα ενός σπάνιου μυαλού... Ο Τζαντ δεν παρίστανε ποτέ ότι η ασθένεια που του έλαχε ήταν καμιά κρυμμένη ευλογία... Όμως, αν δεν μπορεί κανείς να σωθεί από την τραγωδία, μπορεί ενίοτε να την αψηφήσει, όπως δείχνει με εξαιρετική χάρη αυτός ο απολογισμός μιας ευτυχισμένης ζωής.»

(The Daily Beast)

(πηγή: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια)